"Bu acib asırda mübareze-i küfür ve iman en son nokta-i istinada sirayet ederek ona dayandırıyor." cümlesini açıklar mısınız?
Değerli Kardeşimiz;
"Risale-i Nur'un mümtaz bir hâsiyeti, imanın en son ve en küllî istinad noktasını kuvvetli ve kat'î beyan olduğundan, bu hâsiyet Âyetü'l-Kübrâ risalesinde fevkalâde parlak görünüyor. Ve bu acip asırda, mübareze-i küfür ve iman en son nokta-i istinada sirayet ederek ona dayandırıyor. Mesela, nasıl ki gayet büyük bir meydan muharebesinde ve iki tarafın bütün kuvvetleri toplandığı bir sahrada iki tabur çarpışıyorlar. Düşman tarafı, en büyük ordusunun cihazat-ı muharribesini kendi taburunun imdat ve kuvve-i mâneviyesini fevkalâde takviye için her vasıtayı istimal ederek ehl-i iman taburunun kuvve-i mâneviyesini bozmak ve efradının tesanüdünü kırmak için her vesileyi kullanır. Ehemmiyetli bir istinadgâhını kendine temayül ettirerek ihtiyat kuvvetini dağıtır. Müslüman taburunun her bir neferine karşı, cemiyet ve komitecilik ruhuyla mütesanid bir cemaat gönderir. Bütün bütün kuvve-i mâneviyesini mahvetmeye çalıştığı bir hengâmda, Hızır gibi biri çıkar, o tabura der: 'Meyus olma! Senin öyle sarsılmaz bir nokta-i istinadın ve öyle mağlûp edilmez muhteşem orduların ve tükenmez ihtiyat kuvvetlerin var ki, dünya toplansa karşısına çıkamaz. Senin şimdilik mağlûbiyetinin bir sebebi, bir cemaate ve bir şahs-ı mâneviyeye karşı bir neferi göndermenizdir. Çalış ki, her bir neferin, istinad noktaları olan dairelerinden mânen istifade ettiği kuvvetli kuvve-i mâneviyeyle bir şahs-ı mânevi ve bir cemiyet hükmüne geçsin.' dedi ve tam kanaat verdi."(1)
Küfür, bu zamanda ehl-i imana cemaat ve cemiyet şeklinde hücum ediyor. Âdeta bir tek mümine karşı büyük bir küfür ordusu cemiyet ve cemaat manası ile karşısına dikiliyor. Hal böyle olunca, bir müminin böyle dehşetli bir cemaat ve cemiyete, tek başına karşı koyması hem maddi hem de ruhi olarak mümkün değildir.
Ama Allah kerem ve şefkatinden böyle külli düşmanlara külli mukabele edecek manevi ve ruhi eserleri, yani Risale-i Nurları ve özellikle de Âyetü’l-Kübrâ gibi bütün kainatı arkasına almış ve her mevcudu tevhid namına konuşturup müminin eline en kuvvetli bir silah olarak veriyor ki, o küfür ordusuna mukavemet etsin.
Âyetü’l-Kübrâ Risalesi içerik olarak tahkiki imanı bütün kainatı delil göstererek ispat eden ve küfrün bütün şubelerini çürüten bir eser olmasından dolayı, onu elde eden bir mümin manevi ve fikri bakımdan kainat ordusunu arkasına almış gibi kuvvet kazanıyor. Bir cihetle, bir Nur talebesi bir tek iken, bir ordu gibi ehemmiyet kazanıyor. En son ve en mükemmel bir istinad noktasını elde ediyor.
Mümin, arkasına kainat kuvvetinde böyle bir orduyu almakla, yani Risale-i Nurlara dayanmakla, manevi açıdan yenilmeyeceğini gösteriyor. Mümin yenilse, maddi ve sureten yenilir. Yoksa mümin fikir ve iman noktasından değil bir küfür ordusu, yüz bin küfür ordusu gelse gene mağlup düşmez. İşte mümine bu külli kuvveti ve cemaat gücünü bahşeden şey, cemiyet kuvvetinde olan Risale-i Nurlar ve eczalarıdır.
Özet olarak, ister iman cephesi olsun ister küfür cephesi olsun, her iki cephe de en son ve en tesirli silahlarla birbirlerine hücum ediyorlar. Küfrün son silahı ve dayanak noktası materyalizm felsefesi iken, imanın en son silahı ve en mükemmel istinatgahı Kur’an’ın hakiki ve manevi bir tefsiri olan Risale-i Nur'da izahını bulan hakikatlerdir.
(1) bk. Kastamonu Lâhikası, (34. Mektup).
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
