Cemaatin kendi içinde ayrılık yaşaması, derslerin eskisi gibi devam etmemesi, derse gelenlerin sayısının az olması gibi problemler neden oluyor ve bunda da bir hayır var mıdır?

Hadiselere iki boyuttan bakmak lazım; hadise bizim irade ve ihtiyarımız dışında tamamen taraf-ı İlâhi'nin muradı ise şer görünse de hayırlı boyutları vardır, bizzat hayır olmasa da dolayısıyla hayırdır. Lâkin bizim ihmalimiz hatamız, kusurumuz sonucu bir başıbozukluk baş göstermişse, hizmete bir zarar söz konusu ise elbette bu hayır olarak değerlendirilemez ve sebep olanlar derecesine göre mes'ul olur.

Asr-ı saadet'te bile sıkıntılar görülmüş, Kur'an'ın birinci tabaka şakirtleri arasında kılıç çekmeye varan problemler yaşanmış; dolayısıyla günümüzde bahsettiğiniz hadiselerin olması muhtemeldir.

Burada yapılacak iş, Risale-i Nur'a sadakatle sarılıp hizmet etmektir. Geniş zamanlarda şevkle hizmet edip zor zamanlarda fütur getirmek olmaz; özellikle böyle zamanlarda hizmete ihtiyaç daha şedittir. Malumdur ki grip olan hastaneye gitmez, ama kanser olan bir iki ilaçla durumu geçiştireyim diyemez. Madem cemaatin durumu griplikten daha öteye geçmiş, o zaman ciddi manada operasyon yapmak lazım. Yani eskiden on sayfa okuyorsanız, şimdi otuz sayfa okumanıza ihtiyaç var, haftada üç derse gidiyorsanız beş derse gitmelisiniz, yürüyorsanız koşmanız gerekir.

Ayrıca, derse bir kişi gelmiş, bin kişi gelmiş; bizi ilgilendirmez. Biz vazifemizi yaparız, Allah kullarını gönderir veya göndermez, kendisi bilir.

İnsanları değiştirmek zor hatta imkânsız ama, kendimizi değiştirmemiz kolay ve mümkün. Cemaatin atmosferinde sıkıntı varsa, önce kendimizden başlayarak o olumsuz havayı düzeltmeye çalışmalıyız. Yoksa biz de diğerleri gibi yaparsak, hiçbir şey düzelmez, hem mesul oluruz, hem şikayet etmemizin manası kalmaz.