"Hem hayatı, Cenâb-ı Hakkın insana ve sana verdiği en kıymettar ve hayat-ı bâkiyeyi kazandıracak bir sermaye ve bir define ve bâki kemâlâtın cihâzâtını câmi’ bir hazine cihetiyle onu sevmek, muhafaza etmek..." izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

"Hem hayatı, Cenâb-ı Hakkın insana ve sana verdiği en kıymettar ve hayat-ı bâkiyeyi kazandıracak bir sermaye ve bir define ve bâki kemâlâtın cihâzâtını câmi’ bir hazine cihetiyle onu sevmek, muhafaza etmek, Cenâb-ı Hakkın hizmetinde istihdam etmek, yine o muhabbet bir cihette Mâbûda aittir."

Bütün sevgilerin kaynağı hayattır. İnsan kendini hayatta olduğu müddetçe sever. Vefat ettiğinde, en yakınları bile onun yanında bulunmaktan çekinirler ve morga gönderirler.

İnsanın kendi hayatını sevmesinin faydalı ciheti bu sevgiyi ebedî bir saadete çekirdek yapabilmesidir. İnsan hayatının meyvesi, cenaze değil, Cennet hayatı olmalıdır. Gözün görmesi, aklın düşünebilmesi, kulağın güzelce işitmesi birer kemaldirler, ancak bütün bu kemaller hayatın ölümden sonra da devam etmesiyle gerçekleşirler.

Bu maddî ve manevî cihazlar Allah namına kullanıldıklarında ahirette akıl almaz derecede inkişaf edeceklerdir. İşte hayat bu baki kemalleri meyve vermesi cihetiyle sevilmeli ve o meyveleri insana kazandıracak şekilde istimal edilmelidir.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü