"Hem Risale-i Nur yalvarmaz onlar yalvarmalı ve aramalı ve kıymetini takdir edip müşteri olduktan sonra onların yardımını kabul eder." İzah eder misiniz? İlk defa geldiği halde, hizmete maddi destekte bulunmak isteyenlerden kabul edilebilir mi?

Değerli Kardeşimiz;

"Aziz kardeşim;

"Senin mektuplarını iyi gördüm. Fakat şimdiki gazeteciler ve baştakiler, hakikatleri tam takdir edemiyorlar. Hem Risale-i Nur yalvarmaz; onlar yalvarmalı ve aramalı. Ve kıymetini takdir edip müşteri olduktan sonra onların yardımını kabul eder."(1)

Risale-i Nur, Kur'an-ı Kerim'in bu asırda insanların akıl ve idrakine hitap eden bir tercümesi ve bir davasıdır. Cenab-ı Hak, Kur'an'a hizmet eden, onun bayraktarlığını yapan, aynı zamanda Kur'an-ı Kerim'e yapılan tehacümata karşı, ona manevi bir kale ve sur olan bu dava ile nurunu ve muradını tamamlayacaktır.

Allah (cc) bir şeyi murad etti mi, onun sebeplerini de hazırlar. Madem Nur'un tamamlanması, insanlığın bu davada istifadesi, ilahi bir murad ve gayedir, o halde bu ahd-i ilahi tahakkuk ve vuku' bulacaktır. Buna müminler olarak iman ederiz.

Bizler, bu dava ve tahakkuk edecek olan murad-ı ilahiye, bir şeref ve haysiyet katamayız. Bilakis, ona hizmetle bizler şerefyab oluruz ve haysiyetleniriz. Çünkü Allah isterse, dinini ve davasını yüceltmek için, günahkarları da kullanır. Onları da istihdam edebilir. Burada bizim gayretimiz ve amacımız, bu şerefli hizmete ve davaya hizmet ederek, hem kendimizi kurtarmamız ve hem de onunla maddi ve manevi kıymet ve değer kazanmamızdır.

Zira Cenab-ı Hakk'ın bizim ibadetlerimize ve faziletlerimize ihtiyacı olmadığı gibi, hizmetlerimize ve desteklerimize de ihtiyacı yoktur. Dava da O'nundur, dünya da O'nundur. Her ikisini de dengeleyerek, hayırlı bir netice çıkartmak onun vazifesidir. Cenab-ı Hak, değil bizim gibi zavallı insanlara, hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Ama herkesin ona ihtiyacı vardır. Samed ismi, bunu icab ettirir.

Kainatın varlığı, insanlar da dahil olmakla beraber Allah'a bir kemal veremedikleri gibi, bütün mükevvenatın değil yardımı, yok olması bile Allah'a bir nâkıse getirmez. Çünkü Allah (c.c) ezelidir, mahlukat fanidir. Çünkü Allah (cc) vardı, bir zamanlar hiçbir şey yoktu. Bizim yaratılmamız, yaşatılmamız ve hizmetlerimiz; sadece ve sadece onun lütuf ve keremine vabestedir. Ancak Allah (c.c), Şuûnat-ı İlahiyesini, Hakim isminin iktizasıyla sebeplerle zuhur ettirir. Risale-i Nur davasını da tahakkuk ettirecekse, burada sebepleri kullanacaktır. Burda sebepler ise; insanlardır. Hizmet ifa edenler, bir şeyler yaptığını zannedebilirler. Ancak itikad açısından baktık mı; sebepler ve müsebbebler, müsebbibin takdiri ve tensibi iledir. Burada sadece kula düşen, cüz'i bir irade beyanıdır. Bu da insanların davayla şereflenip, izzet sahibi olmasının, basit bir vesilesidir.

Bu sebepten dolayı; Risale-i Nur müşteri aramaz, izzetiyle kendini korur, insanlara yalvarmaz. Bu ifadeler, davanın kudsiyeti, izzet ve şeref için söylenmiştir ve öyledir. Kur'an da müşteri aramaz. Ancak onun dellalı olan Peygamber Efendimiz (a.s.m) ve sahabeler, vazifedarlıklarından dolayı, müşteri ararlar, cihat ruhu ile koştururlar.

Aynen bunun gibi Üstadımız "Risale-i Nur müşteri aramaz" derken, davanın izzetini söylüyor. İnsanlardan bir şeref ve haysiyet ona gelmeyeceğini ifade ediyor. Ancak Risale i Nur'dan şeref, onur ve izzet insanlara gelir. Bu hususta insanlar ona muhtaçtırlar. O insanlara muhtaç değil. Bu sebeple cümleyi çok iyi anlamamız lazım. Üstadımız; "Nur talebeleri müşteri aramaz." demiyor, "Risale-i Nur müşteri aramaz." diyor.

Bu sözü yanlış anlayarak tembelliğe düşmek, oturup müşteri beklemek fevkalade yanlıştır. Gayretimizi ve cihat ruhumuzu öldürür. Yani bakkallar müşteri aramaz, ama tezgahtar arar.

Nur talebeleri, kendileriyle davasını karıştırmamalıdırlar.

Cemiyet, yangın yeri gibi yanıyor. İnsanlar yandığının farkında değiller. Nur talebeleri bu dehşetli zamanda "İhtiyacı olan gelsin söndüreyim." diyemez. Kendisi koşup, ateşi söndürmek mecburiyetindedirler.

Çünkü karşısındaki yangını söndürmeye, evladını ve imanını kurtarmaya koşan bir Üstad'ın talebeleri, tembelâne, izzet kisvesinde, yerinde oturamaz.

Risale-i Nur'a hizmet maddi ve manevi, meslekî ve makamî açıdan, her türlü şekilde olabilir. Şeriatın tarif ettiği şekilde, hizmet imkanları ve alternatifleri değerlendirilerek, meseleyi ayaklar altına aldırmadan, ezdirmeden, dilencilik seviyesine düşürmeden, şahsi çıkarlara alet etmeden, hamiyet ve imkan sahiplerine teklifler yapılarak, mütehakkimane değil, bezdirmeden, usandırmadan, akla kapı açıp, ihtiyarı elden almamak kaydıyla, Nur hizmetlerinin inkişafı için, her türlü yardım ve destek reddedilmez. Bilakis bir inayet ve istihdam gözüyle bakılır.

Ayrıca bu şekilde muamele; Risale'i Nur'un dışındaki ehl-i hamiyeti, şevke ve heyecana getirir. Yardımlarının, zekatlarının daha hayırlı bir şekilde kullanılmasından dolayı da o insanlar ahirette minnettar olurlar.

(1) bk. Emirdağ Lahikası-I, 68. Mektub.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü