Hizmet eden bir ağabeyin, uzun zaman bedensel sıkıntı çekmesine rağmen hizmeti aksatmadığını söyleyerek, iş esnasında gelmeyenlere gösterdiği tavır; ihlasa münafi olur mu?

Değerli Kardeşimiz;

İnsan yapmış olduğu ameli sadece Allah rızası için yaparsa başka insanların gevşekliği, sorumsuzluğu, hatta tenkit ve tahkiri bu kimseyi rahatsız etmez ve ameline kemal-i memnuniyet ve ihlasla devam eder.

Ama amelde, takdir görme, teşvik beklentisi olursa o zaman insan kendini enayi gibi görebilir. Bunlar şeytanın ve nefsin çok ince ve derin hileleridir, dikkat etmek gerekir.

Sanki o hizmet bana mahsusmuş gibi düşünüp, kimse gelmese bile benim şahsi işimmiş gibi algılayıp ihlas ile çalışmak en güzelidir. O zaman insanın kalbi de ruhu da rahat ve huzur içinde olur, hem diğer kardeşlerine karşı içinde bir buğz, bir tenkit hissi uyanmaz.

Ayrıca ihlaslı ameller, sözsüz ve kelamsız bir şekilde o gibi insanların irşat olup ıslah olmalarına vesile olur. En salim yol böyle bir mülahaza ile hareket etmektir diye düşünüyoruz...

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü