İSAR

İsar, Kur’an’ın medhettiği yüksek hasletlerden biridir ve ensarın bir vasfı olarak zikredilir. (Haşir, 9) Ensar, Mekke’den Medine’ye göç eden muhacirlere tam sahip çıkmış, her şeylerini onlarla paylaşmış, hatta kendileri muhtaç olsalar bile, muhacirleri tercih etmişlerdir.

Ayetin iniş sebebi hakkında şu rivayetlere yer verilir:
• Hz. Peygamber devrinde, ancak kendisine ve çocuklarına yetecek kadar yiyeceği olan bir zata bir misafir gelir. Adam hanımına der: “Çocukları uyut, lambayı söndür, yiyeceği de misafirin önüne koy.” Onların bu hali Cenab-ı Hakk’ı razı eder, bu ayetiyle onları medheder.


• Sahabe-i kiramdan birine bir koyun başı hediye edilir. “Falan kardeşimiz ve ailesi buna bizden daha muhtaç” diye düşünür, ona gönderir. O da aynı düşünceyle başkasına götürür... Böylece koyun başı yedi ev dolaşıp tekrar ilk geldiği eve döner.

• Beni Nadir’den elde edilen ganimet taksiminde Resullullah, Ensara “İsterseniz muhacirler ev ve mallarınıza ortak olmaya devam etsinler, ganimeti aranızda paylaştırayım. İsterseniz ev ve mallarınızdaki tasarruf artık size ait olsun, ganimetten size bir şey vermeyeyim” der. Ensar, “Hem ev ve mallarımıza ortak olsunlar, hem de ganimet onların olsun” cevabını verirler.
Ayetin inişinden sonraki dönemde olan şu ibretli olay da isara güzel bir örnektir:

Yermük Harbinde ölmek üzere olan bir yaralıya su getirilir. Tam içeceği sırada “Su!” diye bir inleme sesi duyar, ona götürülmesine işaret eder. Götürülen kişi tam içeceği sırada, bir başka yaralıdan “Su!” feryadı gelince içmez, “Ona götürün!” diye işaret eder. Su, üçüncü yaralıya ulaşıncaya kadar o zat ruhunu teslim eder. Diğerlerine getirildiğinde onlar da ruhlarını teslim etmişlerdir.

Bu içeriği faydalı buldunuz mu?
Yükleniyor...