"İşte, insan dahi, Hâlıkının rahmetini inkâr ve hikmetini itham edecek bir tarzda, küfran-ı nimet suretinde, Karun gibi اِنَّمَاۤ اُوتِيتُهُ عَلٰى عِلْمٍ  yani 'Ben kendi ilmimle, kendi iktidarımla kazandım.' dese, elbette sille..." izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Küfran-ı nimet, ulaştığı bir nimetin üzerini örtmek, yani onu Allah’ın bir ihsanı olarak görmeyip, kendi gücüne yahut başka sebeplere bağlamak demektir. Mü’minlerin böyle bir hataya düşmekten sakınmaları için Kur'an-ı Kerim’de Karun’un acı akibeti nazara verilir.

Karun, Musa aleyhisselâmın kavmindendi. Daha önce çok fakir iken Allah’ın ihsanıyla kendisine bir ilim verilmiş, o da bu ilim vasıtasıyla çok zengin olmuştu. Bazı tefsirlerde bu ilmin kimya ilmi olduğu, bazılarında da iktisat ve ticaret ilmi olduğu kaydedilir.

Hazret-i Musa (as.), Karun’a zekât vermesini teklif ettiğinde, Karun buna itiraz etmiş ve ayette bildirildiği gibi, bu serveti kendi ilmiyle ve gücüyle kazandığını söyleyerek teklifi reddetmiştir (bk. Kasas, 28/78).

Üstad Hazretleri onun bu davranışının “Hâlık’ının rahmetini inkâr ve hikmetini ittiham” olduğunu nazara veriyor. Bütün hayırlar Allah’ın elindedir. İnsanlar, kâinatta konulan hikmet kanunlarına riayet ederek çalışır ve kendilerine nimet ihsan edilmesini Allah’tan talep ederler. Cenâb-ı Hak, hikmeti iktiza ederse o nimeti verir. Bu durumda, o nimete kavuşan kişinin yapması gereken şey Allah’a şükretmektir. Aksi halde onun rahmetini inkâr etmiş olur.

Karun, kavuştuğu bütün servetin kendisine verilen ilim ve hikmet sayesinde olduğunu iddia etmekle, küfran-ı nimet yolunu tutmuş ve bunun cezası olarak, bütün müminlere büyük bir ibret dersi olmak üzere, yer yarılmış, hazineleriyle birlikte yere gömülmüştür.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü