Osmanlıca ve Dini Terimler Lügatı
| A | B | C | Ç | D | E | F | G | H | I | İ | J | K | L | M | N | O | Ö | P | R | S | Ş | T | U | Ü | V | Y | Z |
| Kelime | Anlam |
|---|---|
| ÂRÂM-I DİL: | Sevgili, sevilen güzel. Gönül rahatı. |
| İçerisinde 'ÂRÂM-I DİL' geçenler | |
| İçerisinde 'ÂRÂM-I DİL' geçen ifade bulamadık | |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar | |
| ÂRÂM-I CÂN : | Gönül rahatı. * Sevgili, sevilen güzel. |
| ÂRÂM-I CÂN : | Gönül rahatı. * Sevgili, sevilen güzel. |
| ÂRÂM-I CÂN : | Gönül rahatı. * Sevgili, sevilen güzel. |
| ÂRÂM : | (İrem. C.) Çölde, sahrada konulan hususi nişan. |
| ÂRÂ : | f. Süsleyen. Bezeyen. |
| ÂR : | Utanma, mahcubiyet. Utanılacak şey. Ayıp. Şiyb. Şerm. Haya. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
