Çok muhterem Üstadımız Efendimiz, Bin üç yüz yirmi bir tarihinde, Mu’cizat-ı Ahmediyeyi (Aleyhissalâtü Vesselâm) ve Keramet-i Gavsiye risalelerini âlem-i menamda görmüştüm. Bunun hikmetini şimdiye kadar anlayamamıştım. Gördüğüm rüya aynen şöyle idi:

Tarih-i mezkûrda, Ceziretü’l-Arabın Necid kıt’asının Bilâd-ı Kasîm’de, bir gece rüyamda, üç güneşin tulû etmiş olduğunu gördüm. Yanımda tanıyamadığım bir zâta sordum: “Bu üç güneş nasıl olur?” dedim.

Yanımdaki zât: “Bu güneşin birisi Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâmın güneşi, diğeri Gavs-ı Geylânî’nin; üçüncüsü de, diğer bir güneştir.” Üçüncü güneşin Risale-i Nur olduğunu şimdi bildim.


âyet-i Kur’âniye, o rüya hakikatine işaret etmiş. Bu nuranî rüya, mezkûr âyet-i Nurun on işaretle, on parmakla gösterdiği hakikati aynen gösteriyor, otuz sekiz sene evvel haber veriyor. Evet, üç nur-u âzam olan güneşlerin -Allahu a’lem- tâbiri şu olmak gerektir.

Güneşlerin birincisi: Bu asırda Risale-i Nur’dur ve en parlak bir nuru da Mu’cizat-ı Ahmediye Aleyhissalâtü Vesselâm namındaki risale-i harikadır.

İkincisi: Hazret-i İsâ’nın din-i hakikîsinden çıkan nur-u semavî güneşidir.

Üçüncüsü: Tarikatlar ruhunda ve tasavvuf menbaından çıkacak bir güneştir ki, şimdi Şeyh-i Geylânî timsaliyle o mânâ gösterilmiş. Risale-i Nur’a işaret eden otuz üç âyet-i Kur’âniyenin en birinci âyeti olan Âyetü’n-Nûr on vecihle Risale i Nur’a işaret ettiği Birinci Şua risalesinde gözümle gördüm, isteyen görebilir.