RAMAZAN RİSALESİNDEN KÜÇÜK BİR İSTİFADE

Bir Ramazan gecesi vakit seher vaktinde,
Ders almak için çöktüm dizlerinin dibinde.
Sordum Üstad'ıma ben oruçtaki külfeti.
Dinle o zaman, dedi benden dokuz hikmeti.

Bir sofra ki kâinat “la yahtesib” bir tarzda,
Dinle bak tesbihatı hepsi ayrı avazda,
Kemal-i Rububiyyet her bir yerde parlıyor,
Gaflet altında beşer bu ihsanı görmüyor.

Haşmetli ve şefkatli azim bir Rahmaniyet,
İstemez mi hiç senden külli bir ubudiyet?
Ramazan-ı Şerif’te beşer ordu misali,
Erişmek için affa bekliyorlar visali.

Zemin yüzüne sermiş enva-ı nimetini,
Düşmez mi sana etmek şükrün hakikisini?
Ona teşekkür etmek; nimeti ondan bilmek,
Kıymetin takdir edip, ihtiyacın hissetmek.

Daim tok olan adam derk eder mi nimeti?
İnsan oruçla anlar nimetteki kıymeti.
Kuru ekmek o zaman dilinde lezzet bulur,
İşte bu sana manevi bir şükür olur.

Zengin olan yoksula şefkat ile mükellef,
Aradaki husumet ancak böyle olur ref.
"Muavenet et" emri Hâlık’tan geldi kula,
Yalnız oruç getirir nefisperesti yola.

İstiyor hain nefis özgürce talan etmek,
Ramazanın manası bu arzuya dur demek.
Uzatamaz suya el, ne zengin ne de fakir,
Rabbin Allah’tır senin, sen ise hakir.

Nefis şeytana uymuş, tutmuş gaflet yolunu,
Layemut zannediyor düşünmüyor sonunu.
Yalnız Ramazan kırar o inatçı gururu,
O zaman idrak eder aciz kul olduğunu.

“Ünzile fihil Kur’an” diyor Hâlık-ı Rahman,
Gürül gürül okunur Rabbim’den gelen Ferman.
Süfli arzularından nefis onla sıyrılır,
Tertemiz olur beşer, melek sureti alır.

"Dünyaya ahiretin tarlası" diyor Nebi (asm),
Mah-ı nisan bu ayın gündüzü ve gecesi.
Yeme içmeyi bırak ki çık hayvaniyetten,
Ayna olmak Samed’e, yeğdir bütün nimetten.

(Kenan YILDIZ)