SEYRANÎ
Asıl ismi Mehmed Gezgiç olan Seyrânî, 1896’da Isparta’da doğdu. Risale-i Nur’un çeşitli yerlerinde Terzi Mehmed olarak da geçer. Mehmed Gezgiç “Onuncu Lem’a” olan “Şefkat Tokatları” risalesinde ismi ve bahsi geçer.
Risale-i Nur’ları yazma ve neşretme hizmetinde büyük fedakarlıklar gösterdi.
Seyranî, Isparta’nın Gülcü Mahallesinde oturuyor ve orada terzilik yapıyordu. Bir ara Seyranî ismindeki camide iki yıl kadar imamlık yaptı. Mehmed Gezgiç’in Seyranî lâkabı, imamlık yaptığı bu camiden dolayı kendisine verilmiştir.
Bir merak saikasıyla Rumların terk ettikleri ve daha sonra satın aldığı bir harabede gömülü altın hazinelerini bulmak için uğraşmaya başladı. Bunun için de cinlerle irtibat kurmaya çalıştı. Bu hususta Hz. Üstada da bazı sualler sordu. Fakat Üstad daha önceden bu mevzuda uğraşmaması için kendisini ikaz ederek suallerine cevap vermedi. Fakat kendisi yine cinlerle uğraşarak altın bulma işine devam etti. Sonra, durumu adliyeye intikal etti ve bir sene kadar hapis yattı.
Üstad Bediüzzaman Onuncu Lem’a’da Seyranî’nin yediği tokatın sonunda bu meseleyi şöyle ifade buyurmaktadır:
“Seyranî bir şefkat tokadını yedi. Bir seneye karib, bir halvethânede (yani hapiste) bekledi.”
Risale-i Nur’ları yazma ve neşretme hizmetinde büyük fedakarlıklar gösterdi.
Seyranî, Isparta’nın Gülcü Mahallesinde oturuyor ve orada terzilik yapıyordu. Bir ara Seyranî ismindeki camide iki yıl kadar imamlık yaptı. Mehmed Gezgiç’in Seyranî lâkabı, imamlık yaptığı bu camiden dolayı kendisine verilmiştir.
Bir merak saikasıyla Rumların terk ettikleri ve daha sonra satın aldığı bir harabede gömülü altın hazinelerini bulmak için uğraşmaya başladı. Bunun için de cinlerle irtibat kurmaya çalıştı. Bu hususta Hz. Üstada da bazı sualler sordu. Fakat Üstad daha önceden bu mevzuda uğraşmaması için kendisini ikaz ederek suallerine cevap vermedi. Fakat kendisi yine cinlerle uğraşarak altın bulma işine devam etti. Sonra, durumu adliyeye intikal etti ve bir sene kadar hapis yattı.
Üstad Bediüzzaman Onuncu Lem’a’da Seyranî’nin yediği tokatın sonunda bu meseleyi şöyle ifade buyurmaktadır:
“Seyranî bir şefkat tokadını yedi. Bir seneye karib, bir halvethânede (yani hapiste) bekledi.”
Yorumlar
(Eğer dogruysa bu hatira tabi!..)
Üstad bir vakit dışarıdayken Zübeyr abiyi bi topluluğun old. yere gonderiyor. Neden bahsediyorlar diye imtihan etmek istiyor. Zubeyr abide malayaniyatla alakadar konusmalar baslayinca hemen geri donuyor. Ustad neden geri dondugunu sordugunda durumu arzediyor zubeyr abi ve buyuruyorki Ustad : Eger biraz daha kalsaydin seni talebelikten atardim..
Benim aklima şu takildi. Eğer ustad bu kadar talebelerini dusunuyor ve talebelikte tutmak icin muttaki olmalarini istiyor ise. Mesela ben bu kadar gunahla nasil talebe yada kardes hic olmazsa dost kalabilirim. Üstadimla irtibatim var diyebilirim. Nasıl???
Bu imtihan herkes için geçerli değil haslar, rükünler ve erkanlar için geçerlidir hatta sadece Zübeyir ağabeye özel bir durumda olabilir. Talebeliğin asgari şartlarını üzerinde taşıyan herkes talebe olur.