Birinci Levha

Birinci Levha

Ehl-i gaflet dünyasının hakikatini tasvir eder levhadır.

Beni dünyaya çağırma, Ona geldim fenâ gördüm.
Demâ gaflet hicab oldu, Ve nur-u Hak nihan gördüm.
Bütün eşya u mevcudat, Birer fâni muzır gördüm.
Vücut desen, onu giydim, Ah, ademdi, çok belâ gördüm.
Hayat desen onu tattım, Azap-ender azap gördüm.
Akıl ayn-ı ikab oldu, Bekàyı bir belâ gördüm.
Ömür ayn-ı heva oldu, Kemâl ayn-ı heba gördüm.
Amel ayn-ı riya oldu, Emel ayn-ı elem gördüm.
Visal nefs-i zevâl oldu, Devâyı ayn-ı dâ gördüm.
Bu envar zulümat oldu, Bu ahbabı yetim gördüm.
Bu savtlar nây-ı mevt oldu, Bu ahyâyı mevat gördüm.
Ulûm evhâma kalb oldu, Hikemde bin sekam gördüm.
Lezzet ayn-ı elem oldu, Vücutta bin adem gördüm.
Habib desen onu buldum, Ah, firakta çok elem gördüm.

Okunan Yer: Sözler, On Yedinci Söz
Seslendiren: Ümit Beyiş