Metindeki Lügatları
Görüntülü ve Sesli Dersler
Soru-Cevap
Bu Sayfaya Ait Soru Cevaplar
Lügat Listesi
Lügatler :
adem : yokluk, hiçlik
ahbap : sevgililer, dostlar
âhir : son
ahyâ : canlılar
ayn-ı dâ : hastalığın tâ kendisi
ayn-ı elem : acının tâ kendisi
ayn-ı heba : zararın tâ kendisi
ayn-ı heva : boş istek ve arzunun tâ kendisi
ayn-ı ikab : azabın tâ kendisi
ayn-ı riya : gösterişin tâ kendisi
azap-ender azap : azap içinde azap
bekà : devamlılık, sonsuzluk
demâ : her zaman, dâima
ehl-i gaflet : âhiretten habersiz, mânevî sorumluluklarına karşı duyarsız kimseler
elem : acı, üzüntü
emel : arzu, istek
envar : nurlar, aydınlıklar
eşya-u mevcudat : var olan şeyler, varlıklar
evhâm : vehimler, kuruntular
fâni : geçici, ölümlü
fenâ : yokluk, ölümlülük
firak : ayrılık
gaflet : umursamazlık, duyarsızlık; âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına duyarsız davranma hâli
habib : sevgili
hakikat : gerçek, doğru
hicab : perde
hikem : hikmetler
hutur etme : hatıra gelme
ilhak : ekleme
istihare : bir işin hayırlı olup olmayacağını anlamak niyetiyle abdest alıp, dua edip, rüya görmek üzere uykuyu yatma
kalb olmak : dönüşmek
kemâl : mükemmellik, olgunluk
mevat : ölmüş
muhafaza : koruma
muzır : zararlı
mübarek : bereketli, hayırlı
münasebet : ilişki, bağlantı
nây-ı mevt : ölüm haberi
nefs-i zevâl : sona ermenin kendisi
nihan : gizli, saklı
nur-u Hak : Cenab-ı Hakkın nuru
savt : ses
sekam : hastalık
tasvir : anlatma, ifade etme
ulûm : ilimler
visal : kavuşma
zulümat : karanlıklar
ahbap : sevgililer, dostlar
âhir : son
ahyâ : canlılar
ayn-ı dâ : hastalığın tâ kendisi
ayn-ı elem : acının tâ kendisi
ayn-ı heba : zararın tâ kendisi
ayn-ı heva : boş istek ve arzunun tâ kendisi
ayn-ı ikab : azabın tâ kendisi
ayn-ı riya : gösterişin tâ kendisi
azap-ender azap : azap içinde azap
bekà : devamlılık, sonsuzluk
demâ : her zaman, dâima
ehl-i gaflet : âhiretten habersiz, mânevî sorumluluklarına karşı duyarsız kimseler
elem : acı, üzüntü
emel : arzu, istek
envar : nurlar, aydınlıklar
eşya-u mevcudat : var olan şeyler, varlıklar
evhâm : vehimler, kuruntular
fâni : geçici, ölümlü
fenâ : yokluk, ölümlülük
firak : ayrılık
gaflet : umursamazlık, duyarsızlık; âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına duyarsız davranma hâli
habib : sevgili
hakikat : gerçek, doğru
hicab : perde
hikem : hikmetler
hutur etme : hatıra gelme
ilhak : ekleme
istihare : bir işin hayırlı olup olmayacağını anlamak niyetiyle abdest alıp, dua edip, rüya görmek üzere uykuyu yatma
kalb olmak : dönüşmek
kemâl : mükemmellik, olgunluk
mevat : ölmüş
muhafaza : koruma
muzır : zararlı
mübarek : bereketli, hayırlı
münasebet : ilişki, bağlantı
nây-ı mevt : ölüm haberi
nefs-i zevâl : sona ermenin kendisi
nihan : gizli, saklı
nur-u Hak : Cenab-ı Hakkın nuru
savt : ses
sekam : hastalık
tasvir : anlatma, ifade etme
ulûm : ilimler
visal : kavuşma
zulümat : karanlıklar
Bundan yirmi beş sene kadar evvel İstanbul Boğazındaki Yuşa Tepesinde, dünyanın terkine karar verdiğim bir zamanda, bir kısım mühim dostlarım beni dünyaya, eski vaziyetime döndürmek için yanıma geldiler. Dedim: “Yarına kadar beni bırakınız; istihare edeyim.” Sabahleyin kalbime bu iki levha hutur etti. Şiire benzer, fakat şiir değiller. O mübarek hatıranın hatırı için ilişmedim. Geldiği gibi muhafaza edildi. Yirmi Üçüncü Sözün âhirine ilhak edilmişti. Makam münasebetiyle buraya alındı.
Birinci Levha
Ehl-i gaflet dünyasının hakikatini tasvir eder levhadır.
| Beni dünyaya çağırma, | Ona geldim fenâ gördüm. |
| Demâ gaflet hicab oldu | Ve nur-u Hak nihan gördüm. |
| Bütün eşya u mevcudat | Birer fâni muzır gördüm. |
| Vücut desen, onu giydim, | Ah, ademdi, çok belâ gördüm. |
| Hayat desen onu tattım | Azap-ender azap gördüm. |
| Akıl ayn-ı ikab oldu, | Bekàyı bir belâ gördüm. |
| Ömür ayn-ı heva oldu, | Kemâl ayn-ı heba gördüm. |
| Amel ayn-ı riya oldu, | Emel ayn-ı elem gördüm. |
| Visal nefs-i zevâl oldu, | Devâyı ayn-ı dâ gördüm. |
| Bu envar zulümat oldu, | Bu ahbabı yetim gördüm. |
| Bu savtlar nây-ı mevt oldu, | Bu ahyâyı mevat gördüm. |
| Ulûm evhâma kalb oldu, | Hikemde bin sekam gördüm. |
| Lezzet ayn-ı elem oldu, | Vücutta bin adem gördüm. |
| Habib desen onu buldum, | Ah, firakta çok elem gördüm. |
Lügatler :
adem : yokluk, hiçlik
ahbap : sevgililer, dostlar
âhir : son
ahyâ : canlılar
ayn-ı dâ : hastalığın tâ kendisi
ayn-ı elem : acının tâ kendisi
ayn-ı heba : zararın tâ kendisi
ayn-ı heva : boş istek ve arzunun tâ kendisi
ayn-ı ikab : azabın tâ kendisi
ayn-ı riya : gösterişin tâ kendisi
azap-ender azap : azap içinde azap
bekà : devamlılık, sonsuzluk
demâ : her zaman, dâima
ehl-i gaflet : âhiretten habersiz, mânevî sorumluluklarına karşı duyarsız kimseler
elem : acı, üzüntü
emel : arzu, istek
envar : nurlar, aydınlıklar
eşya-u mevcudat : var olan şeyler, varlıklar
evhâm : vehimler, kuruntular
fâni : geçici, ölümlü
fenâ : yokluk, ölümlülük
firak : ayrılık
gaflet : umursamazlık, duyarsızlık; âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına duyarsız davranma hâli
habib : sevgili
hakikat : gerçek, doğru
hicab : perde
hikem : hikmetler
hutur etme : hatıra gelme
ilhak : ekleme
istihare : bir işin hayırlı olup olmayacağını anlamak niyetiyle abdest alıp, dua edip, rüya görmek üzere uykuyu yatma
kalb olmak : dönüşmek
kemâl : mükemmellik, olgunluk
mevat : ölmüş
muhafaza : koruma
muzır : zararlı
mübarek : bereketli, hayırlı
münasebet : ilişki, bağlantı
nây-ı mevt : ölüm haberi
nefs-i zevâl : sona ermenin kendisi
nihan : gizli, saklı
nur-u Hak : Cenab-ı Hakkın nuru
savt : ses
sekam : hastalık
tasvir : anlatma, ifade etme
ulûm : ilimler
visal : kavuşma
zulümat : karanlıklar
ahbap : sevgililer, dostlar
âhir : son
ahyâ : canlılar
ayn-ı dâ : hastalığın tâ kendisi
ayn-ı elem : acının tâ kendisi
ayn-ı heba : zararın tâ kendisi
ayn-ı heva : boş istek ve arzunun tâ kendisi
ayn-ı ikab : azabın tâ kendisi
ayn-ı riya : gösterişin tâ kendisi
azap-ender azap : azap içinde azap
bekà : devamlılık, sonsuzluk
demâ : her zaman, dâima
ehl-i gaflet : âhiretten habersiz, mânevî sorumluluklarına karşı duyarsız kimseler
elem : acı, üzüntü
emel : arzu, istek
envar : nurlar, aydınlıklar
eşya-u mevcudat : var olan şeyler, varlıklar
evhâm : vehimler, kuruntular
fâni : geçici, ölümlü
fenâ : yokluk, ölümlülük
firak : ayrılık
gaflet : umursamazlık, duyarsızlık; âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına duyarsız davranma hâli
habib : sevgili
hakikat : gerçek, doğru
hicab : perde
hikem : hikmetler
hutur etme : hatıra gelme
ilhak : ekleme
istihare : bir işin hayırlı olup olmayacağını anlamak niyetiyle abdest alıp, dua edip, rüya görmek üzere uykuyu yatma
kalb olmak : dönüşmek
kemâl : mükemmellik, olgunluk
mevat : ölmüş
muhafaza : koruma
muzır : zararlı
mübarek : bereketli, hayırlı
münasebet : ilişki, bağlantı
nây-ı mevt : ölüm haberi
nefs-i zevâl : sona ermenin kendisi
nihan : gizli, saklı
nur-u Hak : Cenab-ı Hakkın nuru
savt : ses
sekam : hastalık
tasvir : anlatma, ifade etme
ulûm : ilimler
visal : kavuşma
zulümat : karanlıklar
