Osmanlıca ve Dini Terimler Lügatı
| A | B | C | Ç | D | E | F | G | H | I | İ | J | K | L | M | N | O | Ö | P | R | S | Ş | T | U | Ü | V | Y | Z |
| Kelime | Anlam |
|---|---|
| ÂBAB: | Otu bol olan yerler, çayırlar, otlaklar, mer'alar. |
| ABAB: | (Abb) Suyu nefes almadan içmek. Işık, nur, ziyâ. |
| İçerisinde 'ÂBAB' geçenler | |
| HABAB: | (Habâbe) Son derece muhabbet. * Su üzerindeki hava kabarcığı. |
| SABABET: | Şiddetli sevgi. Âşıklık. |
| TABABET: | Hekimlik. Doktorluk. |
| ZABAB: | Rutubetli duman. Sis. |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar | |
| ABA' : | Kaba, ahmak kişi. |
| AB : | f. Su. * Mc : Yağmur. * Letâfet, güzellik. * İtibar. * Irz, nâmus. * Vakar. * Cilâ. *Keskinlik. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
