Kelime |
Anlam |
ÂBAB: | Otu bol olan yerler, çayırlar, otlaklar, mer'alar. |
ABAB: | (Abb) Suyu nefes almadan içmek. Işık, nur, ziyâ. |
İçerisinde 'ÂBAB' geçenler |
HABAB: | (Habâbe) Son derece muhabbet. * Su üzerindeki hava kabarcığı. |
SABABET: | Şiddetli sevgi. Âşıklık. |
TABABET: | Hekimlik. Doktorluk. |
ZABAB: | Rutubetli duman. Sis. |
Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar |
ABA' : | Kaba, ahmak kişi. |
AB : | f. Su. * Mc : Yağmur. * Letâfet, güzellik. * İtibar. * Irz, nâmus. * Vakar. * Cilâ. *Keskinlik. |
A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |