Osmanlıca ve Dini Terimler Lügatı
| A | B | C | Ç | D | E | F | G | H | I | İ | J | K | L | M | N | O | Ö | P | R | S | Ş | T | U | Ü | V | Y | Z |
| Kelime | Anlam |
|---|---|
| ABİLE: | f. Su üzerindeki kabarcık. Sivilce. Çıban. |
| İçerisinde 'ABİLE' geçenler | |
| HABİLE: | Gebe, hâmile, yüklü. |
| KABİLE: | Birlikte yaşayan, konup göçen, bir sülâleden türemiş insanlar. Bir reisin idaresi altında bulunan ve ekserisi aynı soydan gelen insanlar. |
| KABİLE: | Kadın ebe. * Kabul edici. * Ses alıcı. |
| MÜTEKABİLE: | Karşılıklı davranış veya vaziyet. |
| MÜTEKABİLEN: | Karşılıklı olarak, karşı karşıya. |
| MÜTEKABİLETAN: | Birbirine karşı olan iki şey. |
| REİS-İ KABİLE: | Kabile reisi. |
| SADAT-I KABİLE: | Kabilenin ileri gelenleri. |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar | |
| ABİL : | Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan. * Çayırda otlayarak suya muhtaç olmayan hayvan. |
| ABIK : | Sebebsiz olarak sahibi yanından kaçan köle.* Civa. (Hg) |
| AB : | f. Su. * Mc : Yağmur. * Letâfet, güzellik. * İtibar. * Irz, nâmus. * Vakar. * Cilâ. *Keskinlik. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
