| Kelime | Anlam |
|---|
| AFES: | Burun eğriliği. |
| İçerisinde 'AFES' geçenler |
|---|
| FEŞAFEŞ: | f. Hışıltı. * Atılan okun, havada giderken çıkardığı ses. |
| HAFEŞ: | (C.: Ahfâş) İğne ve iplik koyacak kap. * Sel. |
| HAFEŞ: | Gözün küçük olması ve görme kuvvetinin zayıf olması. (Öyle kişiye "ahfeş" derler.) |
| KAFES: | Tel, ince demir veya ağaç çubuklarından yapılan ve içine kuş ve saire konulan şey. * Dışardan içerisi görünmesin diye, ince tahta çubuklarından yapılıp harem pencerelerine takılan siper, * Ahşap bir binanın kaplama ve sıvası olmaksızın direklerden ibaret taslağı. |
| MUAFESE: | Tedavi etmek. |
| MÜNAFESAT: | (Münâfese. C.) (Nefs. den) Münâfeseler. |
| MÜNAFESE: | Başkasında görülen bir kemale imrenip ona yetişebilmek ve daha ileri gidebilmek için, nefislerin nefâsette, iyi şeylerde yarışması hissidir ki, nefsin şerefinden ve uluvv-i himmetinden neş'et eder. Hased ile arasında fark açıktır. Hased eden kimse, kemâle düşmandır; hased ettiği kimsenin zararından, nimetinin zevâlinden memnun olur.Münâfis, yarışçı ise kemâle aşıktır. O, karşısındakinin sukutunu değil; kendisinden daha ileri gitmesini ister. (E.T.) |
| MÜNAFESE: | Üfürüşmek. |
| MÜNAFEŞE: | Hesap görürken iyice araştırıp, birşeyi terk etmemek. |
| REHAFEŞAN: | f. Kurtarıcı. |
| TAFES: | Kir, necis. |
| YAFES: | Hz. Nuh'un (A.S.) üçüncü oğlu. Tufandan sonra Hazar Denizinin kuzeyinde yerleşmiştir. |
| ZİYAFEŞAN: | f. Işık saçan, ziya saçan. |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar |
|---|
| AFEN : | Çürüme, pörsüme. Yemeğin kokması. (Bak: Ufunet) |
| AFA' : | Eşek sıpası. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
