| Kelime | Anlam |
|---|
| AFETZEDE: | (C: Afetzedegân) f. Bir musibete, bir belâya ve bilhassa yangın, zelzele gibi bir felâkete uğramış. |
| AFETZEDEGÂN: | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| İçerisinde 'AFETZEDE' geçenler |
|---|
| AFETZEDEGÂN: | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar |
|---|
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFET : | Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. * Mc: Son derece güzel. |
| AFEN : | Çürüme, pörsüme. Yemeğin kokması. (Bak: Ufunet) |
| AFA' : | Eşek sıpası. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
