Osmanlıca ve Dini Terimler Lügatı
| A | B | C | Ç | D | E | F | G | H | I | İ | J | K | L | M | N | O | Ö | P | R | S | Ş | T | U | Ü | V | Y | Z |
| Kelime | Anlam |
|---|---|
| AFETZEDE: | (C: Afetzedegân) f. Bir musibete, bir belâya ve bilhassa yangın, zelzele gibi bir felâkete uğramış. |
| AFETZEDEGÂN: | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| İçerisinde 'AFETZEDE' geçenler | |
| AFETZEDEGÂN: | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| Ekleri ayıklanarak bulunan sonuçlar | |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFETZEDEGÂN : | (Afetzede. C.) f. Afete, belâya, felâkete uğramışlar. |
| AFET : | Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. * Mc: Son derece güzel. |
| AFEN : | Çürüme, pörsüme. Yemeğin kokması. (Bak: Ufunet) |
| AFA' : | Eşek sıpası. |
| A : | 1928 senesinde alınan Türk alfabesinin "a" harfi, Osmanlıcadaki elif ve ayın harflerine yakın bir ses verir. |
