atf : (Ar. gr.) bağlama, ilişkilendirme; kelime veya cümle grubu arasındaki mânâ bütünlüğünü gösteren irtibat, ilişki
ayn-ı münâsebet : tam bir bağlantı, ilişki
beyan etmek : açıklamak, izah etmek
binaenaleyh : bundan dolayı
elem : acı, keder, sıkıntı
emel : arzu, istek
fesat : bozgunculuk
hakikat : asıl, gerçek
hâlet : durum, hâl
hassa : özellik, nitelik
hilâfına : aksine, tersine
icbar etmek : zorlamak
ifsadat : başkalarını bozma faaliyetleri, işleri
ifsat : bozma, bozgunculuk yapma
ihtiram etmek : saygı göstermek
iktiza etmek : gerektirmek
intaç etmek : netice vermek, doğurmak
intizam : düzen, tertip
irtibat : bağ, ilişki
istihfaf etmek : küçümsemek, hafife almak
istihfaf : hafife alma, küçümseme
istihza : alay etme
izzet-i nefis : insanın vakar, şeref ve haysiyetini koruma duygusu
kezâlik : bunun gibi, böylece
kizb : yalan
mâkabli : öncesi
mâlik : sahip
meâl : mânâ, anlam
musibet : belâ, sıkıntı
müdahene : dalkavukluk, içindekinin aksiyle muamele etme, aldatma
münafık : iki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen kimse
neş’et etme : doğma, meydana gelme
nifak : münafıklık, ikiyüzlülük
nokta-i istimdad : yardım dileme noktası, imdat noktası
nokta-i istinad : dayanak dileme noktası
riya : gösteriş
sebkat etmek : daha önce anlatımı geçme
silsile : sıra, dizi, zincir halkaları gibi birbirine bağlı
şefkat : içten ve karşılık beklemeden duyulan merhamet, sevgi
tahkir : aşağılama, hakaret etme, küçümseme
tenezzül etmek : inmek, alçalmak
tesfih : ahmak olarak niteleme
tesviye : düzenleme; gerçekleştirme, yoluna koyma
tezlil etmek : aşağılamak, hor ve hakir görmek
vech-i irtibat : bağlantı, ilişki yönü
zelil gösterme : aşağılama, hor, hakir görme
zillet : alçaklık, aşağılık