Üstad Hazretlerinin çocukluk veya gençlik döneminde ciddi ilk inkişafı nerede, hangi zamanda, ne şekilde gerçekleşmiştir?

Değerli Kardeşimiz;

"Aynen öyle de, Üstadımıza hürmet dahi mânevî bir hediye gibi olduğundan, şiddetle nâsın hürmetinden ve elini öpmesinden kaçıyordu. Tarihçe-i Hayatının ve İhtiyarlar Lem'asının şehadetiyle, gençliğinde emsallerinin fevkinde olarak, Siirt'in Tillo kasabasında inzivaya girmişti. Ağrı vilâyetinde Şeyh Ahmed Hânî Hazretlerinin türbesine kapandı. Rusya'ya esir düştüğünde, doksan kadar esir zabit kendisinin dinî derslerini şevkle dinledikleri halde, üsera kampında Tatarların küçük hâli bir camiinde bir yer bularak orada yalnızlığa çekildi. İstanbul'da Dârü'l-Hikmeti'l-İslâmiye âzâlığı gibi câzip ve şâşaalı bir hayat içinde iken, Yûşâ Tepesinde kimsesizliği tercih etti. Van'a döndüğünde pek çok eski ve yeni talebeleri arasında sürurlu bir ömrü istemeyerek Erek Dağındaki bir mağaraya kapandı. En son defa otuz senede gördüğü emsalsiz zulümlerin neticesi olarak hapishanelere gönderildiği zaman, kanunen tecrid müddeti on beş gün olmasına rağmen, yirmi ay ve hattâ bütün hapis müddetince tecrid-i mutlakta tutulduğu halde kimseye şekvâ etmedi."(1)

Üstad Hazretlerinin hayatı bütünü ile çile ve uzlet içinde geçmiştir. Kendi tercihi olarak uzletleri olduğu gibi, kaderin takdir ettiği sürgün ve baskı altında yaşamak şeklinde de uzletleri olmuştur. Risale-i Nurlar bu zorlu ve meşakkatli uzlet ve çilelerin bir meyvesi ve neticesi olduğu için, harika tesir gösteriyor. Üstad Hazretlerinin en büyük inkişafı Risale-i Nurlardır diyebiliriz.

Nur talebeleri açısından uzleti, tasavvufta olduğu gibi bir mağaraya ya da çilehaneye kapanmak şeklinde değil, Medrese-i Nuriye denilen Risale-i Nurların talim edildiği dershanelerde okunan iman dersleri şeklinde anlayabiliriz. Yani sünnet olan itikâf ve dershanelerde geçirilen vakitler, bir cihetle uzlet ve çile sayılabilir.

(1) bk. Emirdağ Lahikası-II, (141.Mektup)

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü