Çocuklar, cennette ebedî çocuk olarak mı kalacaklar? Cennette çoğalma olmayacağı şeklindeki görüş kime aittir, bu tespiti teyid eden ayet ya da hadîs var mı?

Değerli Kardeşimiz;

Kur’ân-ı Kerim’de geçen “Vildânün muhalledun” tâbirinden anlaşıldığına göre, mü’minlerin bulûğ çağından önce vefât eden çocukları doğrudan Cennete gidecek, lâkin dâimî çocuk olarak kalmak sûretiyle, çocuk sevmek ve okşamak zevkini anne ve babalarına tattıracaklardır.

Çocuğunu kaybettiği halde buna sabreden Müslümana, Cenab-ı Allah’ın verdiği mükâfat Ebû Musa (ra) tarafından naklediliyor: “Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

"Bir kulun çocuğu öldüğü zaman Allah Teâlâ meleklerine:
- Kulumun çocuğunun ruhunu mu aldınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Kulumun gönül meyvesini (ciğerparesini) mi kopardınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Peki, kulum ne dedi, buyurur. Melekler:
- Sana hamdetti ve 'İnnâ lillahi ve innâ ileyhi râciûn.’ diye istircâda bulundu, derler. Bunun üzerine Allah Teâlâ:
- O halde kulum için cennette bir ev yapın ve adını da 'Hamd evi.' koyun, buyurur.” (Tirmizi, Cenaiz 36)

Sevdiğini kaybeden bir insan, bu duruma sabreder, ağzından kötü söz yerine sadece ve sadece Allah’ı yücelten sözler çıkarsa, kulun bu sabrı neticesinde Cenab-ı Allah, onu cennetine dâhil eder. Cennetinde de ona ismi ‘hamd evi’ olan bir mekân hediye eder.

Tabiinden Sa'id b. el-Müseyyeb (v. 94/712) de: "Bir adam öldüğü zaman (daha önce ölmüş olan) çocuğu onu, seferden dönen gaibin karşılandığı gibi karşılar" demiştir.

Ölülerin berzahta birbirleriyle görüştüklerini ve yeni ölüp de aralarına katılanlardan haber aldıklarını bildiren bu hadis ve haberleri, evlât, torun ve yakın akrabaların amellerinin kabirdeki baba ve yakınlarına arz olunacağıını, onların da amelleri kendilerine arz edilen akrabalarının iyiliklerinden dolayı sevineceklerini, kötülükleri sebebiyle de üzüleceklerini bildiren haberler de desteklemektedir.

"Mü’minlerin kable’l-bülûğ vefat eden evlâtları, Cennette ebedî, sevimli, Cennete lâyık bir sûrette, daimî çocuk kalacaklarını; ve Cennete giden peder ve validelerinin kucaklarında ebedî medar-ı sürurları olacaklarını; ve çocuk sevmek ve evlât okşamak gibi en lâtîf bir zevki, ebeveynine temine medar olacaklarını; ve herbir lezzetli şeyin Cennette bulunduğunu; 'Cennet tenasül yeri olmadığından, evlât muhabbeti ve okşaması olmadığını' diyenlerin hükümleri hakikat olmadığını; hem dünyada on senelik kısa bir zamanda teellümatla karışık evlât sevmesine ve okşamasına bedel, sâfi, elemsiz, milyonlar sene ebedî evlât sevmesini ve okşamasını kazanmak, ehl-i imanın en büyük bir medar-ı saadeti olduğunu, şu âyet-i kerime, وِلْدَانٌمُخَلَّدُونَ cümlesiyle işaret ediyor ve müjde veriyor."(1)

Bir mü’min Allah namına anne ve babasını ya da çocuğunu severse, Allah bu meşru ve güzel sevginin meyvesini ahirette ebedî bir aile şeklinde ihsan ve ikram edecek. Dünyadaki bu güzel aile hayatının ahirette ebedî ve daha mükemmel bir şekilde devam edeceğini ayet müjdeliyor.

İnsanın mes’uliyet yaşı on beştir. On beş yaşından önce ölen çocukların hepsi ehl-i cennettir. Anne ve babasının dini ve inancı ne olursa olsun fark etmez. Bu çocuklar cennette yine anne ve babalarının çocukları olacaklardır. Şayet anne ve babası cennet ehli değilse, diğer cennet ehlinin sevimli ve nazlı çocukları olacaklar.

Eski müfessirlerin ifadesi olan "cennette doğum olmayacağı için çocuk da olmayacak" fikrini Üstad Hazretleri kabul etmeyip, cennette de çocuk sevgisinin ve lezzetinin bulunacağını ve bunun da bu suretle temin edileceğine işaret ediyor.

Ezcümle, cennette evlat ve evladı sevme lezzeti ebedî bir şekilde olacaktır. Evladın doğum ile gelmesi dünyaya has bir adetullahtır; bu âdetin ahirette de cari olması gerekmiyor. Allah dilerse doğum olmadan da evlat nasib edebilir.

(1) bk. Mektubat, On Yedinci Mektup.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü