"Nefs-i emmarenin enaniyeti hesabına, Hakk'ın hatırı olan bilmediğim bir hakikati müdafaa değil, ale'r- re'si ve'l-ayn kabul ederim." cümlesini izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

"Biliniz, kardeşlerim ve ders arkadaşlarım, benim hatâmı gördüğünüz vakit serbestçe bana söyleseniz mesrur olacağım. Hattâ başıma vursanız, Allah razı olsun diyeceğim. Hakkın hatırını muhafaza için başka hatırlara bakılmaz. Nefs-i emmârenin enâniyeti hesabına Hakkın hatırı olan bilmediğim bir hakikati müdafaa değil, ale’r-re’si ve’l-ayn kabul ederim."(1)

Her konuda "Ben bilirim!.." diye bir iddia da bulunmak ve başka birisinden bir hakikati öğrenmekte zorlanmak nefsin bir hastalığıdır.

Madem nefis bu kadar sinsi ve alçak öyle ise, birisinin beni düzeltmesi hatta bunu sert bir şekilde yapması bile, beni ondan gelen hakikati kabul etmekten alıkoymamalıdır. Nefis terbiyesi açısından bu çok önemlidir.

Hata ve hatta hiç sevmediğin ve hoşlanmadığın birisinden bile bir şeyler öğrenebilme durumu çok faziletli bir durumdur. Hak ve hakikatin hatırını nefsin hatırından daha üstün ve daha önemli tutmak gerekiyor.

Bilmediğim bir konuda, sırf nefsin kendini herkesten üstün görme hastalığı yüzünden biliyormuşum gibi yapmak ve başka kaynaklara kendimi kapamak, tam bir cehalet olur ve hakkı incitmek anlamı taşır.

Hak aşığı hakkı her kaynaktan alır ve bunu başı üstüne koyar.

(1) bk. Barla Lahikası, (131. Mektup).

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü