"Ona mukabele edemiyorum. Hem de ucuz değil. Mânen pahalıdır." İzah eder misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
"Ekser hayatım inzivada geçtiği gibi, otuz kırk senedir tarassut ve taarruza mâruz kaldığımdan, zaruretsiz sohbet etmekten çekinip tevahhuş ediyorum. Hem eskiden beri maddî ve mânevî hediyeler bana ağır geliyordu. Hem şimdi ziyaretçiler, dostlar çoğalmış, hem mânevî mukabele lâzım gelmiş."
"Şimdi maddî bir lokma hediye beni hasta ettiği gibi, mânevî bir hediye olan ziyaret etmek, görüşmek, hususan başka yerlerden musafaha için zahmet edip gelmek ziyareti dahi, ehemmiyetli bir hediye-i mâneviyedir. Ona mukabele edemiyorum. Hem de ucuz değil. Mânen pahalıdır. Ben kendimi o hürmete lâyık görmüyorum. Mânen mukabele de edemiyorum. Onun için şimdilik aynen maddî hediye gibi bir ihsan olarak bana mânevî hediye gibi olan sohbetten zaruret olmadan men edildim. Bazı beni hasta eder-maddî hediyenin tam mukabilini vermediğim vakit beni hasta ettiği gibi. Onun için hatırınız kırılmasın, gücenmeyiniz."(1)
Burada Üstad Hazretleri, "Beni ziyaret edenler beni büyük bir veli ve kutub bilip öyle ziyaretime geliyorlar. Bir kutub gibi onlara manevî himmet etmemi, kerametvari haller ile karşılılık vermemi umuyorlar. Halbuki ben kendimi bu makamda görmüyorum, onların o manevî beklentilerine tam cevap veremiyorum..." diyerek, büyük bir tevazu gösteriyor.
Fakir bir insan zengin bir insan ile aynı ayarda hediyeleşmeye güç yetiremez, aynı ile mukabelede bulunamaz. Yani maddî gücü olmadığı için, onun gibi pahalı hediyeler alamaz. Aynı şekilde, manevî ziyaretler de bir hediye gibidir. Üstad; "Ben sizin o zannınıza tam cevap vermeye muktedir değilim" demek sureti ile nefis ve benliğine bir kıymet atfetmiyor.
Üstad Hazretlerinin her hediye getirene maddî bir hediye ile karşılık vermesi nasıl mümkün değilse, aynı şekilde; "Büyük manevî beklentiler ile beni görmeye gelmeleri de manevî bir hediye gibidir ve benim bunlara aynı ile karşılık vermem mümkün değildir" demek sureti ile onların beklentilerini geri çeviriyor ya da Risale-i Nur'a yönlendiriyor.
(1) bk. Emirdağ Lâhikası-II, 112. Mektup.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
