"Bu dehşetli zamanda, eski zamandaki firavunların dünyevî şan ve şeref arzusuyla heykeller ve resimler ve mumyalarla nazar-ı beşeri kendilerine çevirmeleri gibi, enaniyet ve benlik, verdiği gafletle, heykeller ve resimler ve gazetelerle..." İzahı?

Değerli Kardeşimiz;

"Kabri ziyarete gelenler Fatiha okur, hayır kazanır. Acaba siz ne hikmete binaen kabrinizi ziyaret etmeyi men ediyorsunuz?"

"Cevaben Üstadımız dedi ki:

"Bu dehşetli zamanda, eski zamandaki firavunların dünyevî şan ve şeref arzusuyla heykeller ve resimler ve mumyalarla nazar-ı beşeri kendilerine çevirmeleri gibi, enaniyet ve benlik, verdiği gafletle, heykeller ve resimler ve gazetelerle nazarları, mânâ-yı harfîden mânâ-yı ismiyle tamamen kendilerine çevirtmeleri ve uhrevî istikbalden ziyade dünyevî istikbali hayal edinmiş olmaları ile eski zamandaki lillâh için ziyarete mukabil, ehl-i dünya kısmen bu hakikate muhalif olarak mevtanın dünyevî şan ve şerefine ziyade ehemmiyet verir. Öyle ziyaret ediyorlar. Ben de Risale-i Nur'daki âzamî ihlâsı kırmamak için ve o ihlâsın sırrıyla, kabrimi bildirmemeyi vasiyet ediyorum. Hem şarkta, hem garpta, hem kim olursa olsun, okudukları Fatihalar o ruha gider."(1)

Burada Üstad Hazretleri kendi kabrinin insanlar tarafından tabulaştırılıp, dünyevi maksatlar için ziyaret edilen bir anıt mezar mantığına dönüştürülme ihtimalini değerlendirerek, kabrinin gizli kalmasını vasiyet ediyor. Allah için değil de şöhretli bir alim ve evliyanın mezarını ziyaret etmek ihlas ve tevhide de yakışmaz. İşte bu gibi kusur ve günahlara set çekmek için mezarının gizli kalmasını uygun görüyor.

İnsanları böyle bir kusura sevk eden faktör ise, bu asrın maddecilikten yara almış bakış açısı ya da maddecilik ruhudur. Firavun hangi amaçla anıt mezar inşa ettirdi ise, bu asırdaki zihniyette benzer bir amaçla heykeller, resimler ve mumyalar yaptırıyorlar. Yani maddeci felsefenin sevki ile bütün dikkat ve nazarlar maddi hayata yönelmiş, her şey bu minval üzere döner bir vaziyete gelmiş. Mezara bakış da bu ruhtan etkileniyor, denilmek isteniyor.

(1) bk. Emirdağ Lâhikası-II, 126. Mektup.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü