"Kardeşlerim, enaniyetin işimizde en tehlikeli ciheti kıskançlıktır. Eğer sırf lillah için olmazsa, kıskançlık müdahale eder, bozar." ifadesini izah eder misiniz, "Allah için kıskançlık" nasıl olur?

Değerli Kardeşimiz;

"Kardeşlerim, enaniyetin işimizde en tehlikeli ciheti kıskançlıktır. Eğer sırf lillah için olmazsa, kıskançlık müdahale eder, bozar. Nasıl ki bir insanın bir eli bir elini kıskanmaz ve gözü kulağına haset etmez ve kalbi aklına rekabet etmez. Öyle de bu heyetimizin şahs-ı manevisinde, her biriniz bir duygu, bir âzâ hükmündesiniz. Birbirinize karşı rekabet değil, bilakis birbirinizin meziyetiyle iftihar etmek, mütelezziz olmak bir vazife-i vicdaniyenizdir." (Mektubat, Yirmi Dokuzuncu Mektup, Altıncı Risale.)

"Amelleriniz sırf Allah için olmaz ise, kıskançlık damarı kabarır, niyetinizi ve samimiyetinizi bozar." demektir. Yoksa Allah için kıskançlık yapmak manasızdır.

Burada mevzubahis olan husus, "Allah için kıskançlık yapmak" değil, amellerimizde ihlas hâkim olmaz ise, o zaman devreye kıskançlık girer ve kardeşleri hakkında menfi düşünmeye başlatır, demektir. Allah için kıskanmak diye bir şey yoktur, nefis hesabına kıskanmak vardır.

"Eğer sırf lillah için olmazsa, -buradaki virgül sizin anladığınız manaya geçit vermiyor- kıskançlık müdahale eder, bozar."

Kıskançlık başkadır, gıpta başkadır. Birinde olan güzel meziyetlere imrenmek, takdir etmek ve onun gibi olmaya çalışmak gıptadır ve bunda hiçbir mahzur yoktur, olmadığı gibi hem de güzeldir. Kendisine ihsan eden nimetler sayesinde hayırlı hizmetler yapan, insanlara faydalı olan veya güzel meziyetleri bulunan kimsenin elindeki nimetin yok olmasını istemeden, kendisinin de o imkânlara sahip olmasını arzu etmek güzeldir. Nitekim bir ayette mealen şöyle buyurulur:

“Onun içiminin sonunda misk kokusu vardır. İşte yarışanlar ancak onda yarışsınlar.” (Mutaffifîn, 83/26)

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü