Nur derslerinde seyrüsülûku tamamlamak, âlem-i imkân ve vücûbu keşif ve tecelliyât-ı Zâtiyeye mazhariyet hâsiyeti var mı; varsa bu yol herkese açık mı?

Değerli Kardeşimiz;

Seyrüsülûk tabiri, en geniş manası ile manevî mertebeleri kat etmektir. Bu tariften yola çıkarak manevî makamları kat eden ya da etmeye çalışan herkese seyrüsüluk ehli denebilir. Manevî mertebeleri kat etmek umumi bir mefhum iken, bu manevî mertebelerin nasıl ve hangi metotlarla kat edileceği meselesi ise hususi ve her meşrebe göre farklılık arz eden bir husustur.

Tarikat ve tasavvufta seyrüsülûk riyazet ve tarikat disiplini ile yapılırken, Risale-i Nur mesleğinde bu seyrüsülûk tefekkür ve tahkiki iman tarzı ile yapılır. Başka meslekte de başka türlü yapılır ve hakeza.

Bir Nur talebesi iman hakikatlerini ders veren Risale-i Nurları okumak ve yaşamak ile daha sağlam ve daha kısa bir şekilde seyrüsülûkta bulunabilir. Hatta tarikat berzahı ile gidip kırk senede elde edilen velayet makamını Risale-i Nurlar kabiliyeti olana kırk dakikada kazandırabilir.

Üstad Hazretleri bu hususu şu şekilde izah ediyor:

"Eskiden kırk günden tut, tâ kırk seneye kadar bir seyr ü sülûk ile bazı hakaik-i imaniyeye ancak çıkılabilirdi. Şimdi ise, Cenâb-ı Hakkın rahmetiyle, kırk dakikada o hakaike çıkılacak bir yol bulunsa, o yola karşı lâkayt kalmak elbette kâr-ı akıl değil. İşte, otuz üç adet Sözler, böyle Kur'ânî bir yolu açtığını, dikkatle okuyanlar hükmediyorlar."(1)

Risale-i Nur mesleği sahabe mesleği olduğu için, velayet-i kübra makamındadır. Keşif ve kerametten ziyade hakikat ve meziyetler bu meslek içinde parlarlar. Yani zahirde sıradan ve kerametsiz duran bir Nur talebesi hakikatte, yani manevî âlemde büyük bir veli makamındadır denilebilir. Bu sebeple velayeti sadece keşif ve keramet olarak görmek yanlış olur. Hatta bazı büyük evliyalar keşif ve kerameti küçük velilerin alameti şeklinde tarif ediyorlar. Sahabelerde keşif ve kerametin yok denecek kadar az olması meseleye işaret eder kanaatindeyiz.

Risale-i Nur mesleği avam-havas, cahil-alim, köylü-kentli her kesimden insana açık bir meslektir. Tarikat ve tasavvufta olduğu gibi bir takım şartlar yoktur. Her kesimden, her meslekten ve her mevkiden insan bu meslek ile imanını kurtarıp, imanın hadsiz makamlarına çıkma potansiyeline sahiptir.

Risale-i Nurlar akrebiyet mesleği olduğu için, imanın ve marifetin hadsiz makamlarını kabiliyeti olana verebilirler.

Akrebiyet, Allah’ın kula olan yakınlığı hissedip bu noktada marifet kazanmak iken, kurbiyet kulun kendi gücü ve kesbi ile Allah’a yaklaşma çabasıdır. Güneş ısı ve ışığı ile bizim göz bebeğimize kadar girmiştir, biz bunu hissedip bu noktadan güneşe baksak güneşi hakiki manada tanıyabiliriz. Lakin bizden milyonlarca yıl uzakta olan güneşi tanımak için, onun üzerimizdeki tecellisine bakmayıp, zatına kendi imkân ve kesbimizle yaklaşmaya çalışmamız mümkün değildir. Acaba hangi marifet yolu güneş hakkında daha kolaydır? Elbet de güneşin üzerimizdeki tecellilerini okumak yolu daha selametli ve daha kolaydır.

İşte akrebiyet, yani sahabe mesleği Allah’ın isim ve sıfatlarının üzerimizdeki tecellilerini görüp marifet kazanma yoludur. Kurbiyet mesleği ise, riyazet ve nefsi ıslah etmek gibi uzun ve meşakkatli metotlar ile Allah’a yaklaşmaktır.

Akarabiyette acz ve fakr hükmeder, vehbi bir marifettir. Kurbiyette ise gayret ve riyazet hükmeder, kesbi bir marifet kazanma yoludur.

Bu yüzden, akrebiyet mesleğinde giden küçük bir veliye, kurbiyet mesleğinde giden büyük bir veli yetişemiyor. Risale-i Nurlar akrebiyet mesleğinde gittiği için âlem-i imkân ve vücûbu keşfetmek ve tecelliyât-ı Zâtiyyeye mazhar olmak noktasında tasavvuf ve tarikat mesleğinden çok çok ileridedir.

(1) bk. Mektubat, Beşinci Mektup

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü