"Üstâd-ı hakîki Kur’ândır, tevhid-i kıble bu üstadla olur, diye yalnız o üstâd-ı kudsînin irşadiyle hem kalbi, hem ruhu, gâyet garib bir tarzda sülûka başladılar." cümlesini izah eder misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
İmam-ı Rabbani'nin "Tevhid-i kıble et" demesiyle; Üstad Hazretleri, artık başka eserlere müracaat etmeden yalnız Kur’ân 'ı rehber tutmaya başlıyor.
İbn-i Sina seviyesinde bir doktora "Diğer hekimlerin yollarını ve meşreblerini bırak, kendi yolunu ve meşrebini teşkil et" demek gayet yerinde ve güzel olur. Ama tıp ilminden mahrum, sıradan bir adama aynı teklifi yapmak, tıp adına cinayet olur.
Aynı şekilde manevî bir tabib olan Üstad'a İmam-ı Rabbanî Hazretlerinin "Diğer manevî hekimlerin meslek ve meşreblerini bırak, kendi mesleğini ve meşrebini teşkil et" demesi gayet yerinde ve güzel bir tavsiyedir.
Bu ifade İmam-ı Rabbanî Hazretlerinin, kendi zamanında bulunan Mirza Bediüzzaman isminde bir zata yazdığı bir mektupta geçiyor. Üstadımız da İmam-ı Rabbanî Hazretlerinin "Mektubat"ından tefe’ül ettiği zaman, kendisine ilk olarak bu mektuplar açılmıştır. Bu mektupların başında, "Mirza Bediüzzaman'a Mektub" yazılı olmasından Üstadımız kendisine yazılmış gibi kendisini o mektuplara muhatap kabul ederek okumuştur. Bu mektuplarda İmam-ı Rabbanî Hazretleri "Tevhid-i Kıble et." tavsiyesinde bulunmuştur. Üstadımız da "Tevhid-i kıble Kur’ân 'la olur." diyerek doğrudan Kur’ân ı kendisine üstad kabul etmiştir.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
Yorumlar
İmam-ı Rabbani'nin "Tevhid-i kıble et." demesiyle; Üstad, diğer alim ve kitapları bırakıp yalnız Kur'an'ı rehber tutmaya başlıyor. Biz neden Üstad gibi yapmayıp, Üstadı ve Risaleleri rehber tutmuyoruz?
İbn-i Sina ayarında bir doktora "Diğer hekimlerin yollarını ve meşreplerini bırak, kendi yolunu ve meşrebini oluştur." demek gayet yerinde ve güzel olur. Ama tıptan anlamayan sıradan ve cahil bir adama aynı teklifi yapmak, tıp adına cinayet olur.
Aynı şekilde manevi bir tabip olan Üstad'a İmam-ı Rabbani Hazretlerinin "Diğer manevi hekimlerin meslek ve meşreplerini bırak, kendi mesleğini ve meşrebini oluştur." demesi gayet yerinde ve güzel bir tavsiyedir. Ama aynı tavsiyeyi sıradan ve cahil bir adama teklif etmek din adına cinayet olur. Çünkü cahil birisinin Kur’an ve sünnetten direkt yol açıp müçtehit ve alimlere gereksinim duymaması düşünülemez.
Yani biz de Bediüzzaman’ın seviyesinde isek, yeni bir yol yeni bir çığır açar Bediüzzaman da dahil diğerlerini taklit etmeyebiliriz. Yoksa bir alimi bir müçtehidi taklit etmemiz icap eder...
"‘Tevhid-i kıble et.’ demiş. Yani, ‘Yalnız bir üstadın arkasından git.’ Tevhid-i kıble etmek ne demektir? Tevhid-i kıble etmek kimlere mahsustur? Önceki asırlardaki mücedditler acaba nasıl hareket etmişlerdir?
Bu ifade İmam-ı Rabbani Hazretlerinin, kendi zamanında bulunan Mirza Bediüzzaman isminde bir zata yazdığı bir mektupta geçiyor. Üstadımız da İmam-ı Rabbani Hazretlerinin "Mektubat"ından tefeül ettiği zaman, kendisine ilk olarak bu mektuplar açılmıştır. Bu mektupların başında, "Mirza Bediüzzaman'a Mektub" yazılı olmasından Üstadımız kendisine yazılmış gibi kendisini o mektuplara muhatab kabul ederek okumuştur. Bu mektublarda İmam-ı Rabbani hazretleri "Tevhid-i Kıble et." tavsiyesinde bulunmuştur. Üstadımız da "Tevhid-i kıble Kur'an'la olur." diyerek doğrudan Kur'anı kendisine üstad kabul etmiştir.
Tevhid-i kıble, yalnız bir yere bağlı olmak ve birisinden istifade etmek anlamına gelir.
Aslında bu tavsiye herkese yapılabilir. Yani sadece büyük ruhlu insanlara mahsus kalmaz. Herkes için geçerli bir kaide olabilir. Sadece bir mürşide bağlanma durumu çoğu insan için daha istikametli bir yol olabilir.
"Baktı, onların her birinin ayrı, câzibedar bir hassası var. Hangisinin arkasından gideceğine tahayyürde kaldı. İmam-ı Rabbânî ona gaybî bir tarzda ‘Tevhid-i kıble et’ demiş." Her birinin ayrı cazibedar bir hassası var, diyor Üstad; neden birini seçmiyor?
Üstad Hazretleri bütün o cazip hassaların cem olduğu mesleği taharri etmiş ve bulmuş. Birisinin arkasında gitse, sair hassalar ve meziyetler nakıs kalacak. Bu yüzden bütün güzel hasse ve meziyetlerin tecemmu ettiği tevhidi kıble etmiş ve ona yönelmiş.
Bu asır çok dehşetli ve dinden uzak olduğu için, böyle hasiyetli ve tesirli ve herkesin kendine uygun bir şeyleri bulacağı mesleği Allah ona ikram etmiş.
"Birisini seçse idi ondan fayda görmezdi." demek yanlış olur. Ancak "nakıs olurdu" demekde bir sakınca olmaz. Mesela, Üstad Hazretleri İbn-i Arabi Hazretleri gibi meziyetli ama hususi yolu seçse idi, milyonlarca kişi bu şekilde imanını kurtaramayacaktı belki de...