"Birden manevî bir sinema ile elli sene sonraki vaziyetleri bana göründü." Allah bildirirse, büyük zatlar gaybı bilebilir; peki bunu gizlemeleri gerekmez mi?

Değerli Kardeşimiz;

"Göründü" ifadesini iki şekilde anlayabiliriz.

Birincisi, İslam itikadına göre ömrünü sefahette geçirmiş birisinin kabirde azap çekmesi kuvvetle muhtemel bir manzaradır. Üstadımız bu manzarayı umumî bir kaide olarak zikrediyor.

İkincisi, Üstadımızın velayet kuvveti ile o manzarayı görmüş olmasıdır ki, Ehl-i sünnet itikadında evliyanın böyle manevî ve gaybî keşifler yapması caizdir ve vakidir...

Üstad'ın Risale-i Nur'un makbuliyetine dair çıkarmış olduğu müjde ve iltifatlar ya Kur’an ayetlerinden ya Hazret-i Ali (ra)’in Celcelutiye'sinden ya da Abdulkadir-i Geylanî Hazretlerinin eserlerinden alınmadır. Dolayısı ile Üstadımız kendi kerametini değil, bu mübarek kaynaklarda bulunan keramet derecesindeki işaret ve iltifatları meydana çıkarıyor.

Üstadın böyle bir beyanda bulunmasının en büyük gayesi ise, bu zamanda dehşetli bir cereyan olan dinsiz felsefe karşısında Risale-i Nura bel bağlamış onunla imanlarını kurtaranlara manen destek olmak ve onları psikolojik açıdan te’yid etmektir. Yoksa hâşâ kendine bir kıymet ve makam çıkarmak için değildir.

Umuma bakan ve umumun menfaatine hizmet eden bu tarz kerametlerin izharında bir mahzur yoktur. Çünkü kerametin kaynağı başkası, menfaat temin eden ise umum ehl-i imandır.

“Karşısındaki lise mektebinin büyük kızları, onun avlusunda gülerek raksediyorlardı. Birden manevî bir sinema ile elli sene sonraki vaziyetleri bana göründü.”(1)

Bu ifadeler kerametvari değil, muhtemel iki netice üzerinden yapılan umumî bir değerlendirmedir. Bu dehşetli ahir zamanda insanların ekserisinin dalalete düşeceği, günaha bulaşacağı ve cehenneme gideceği zaten hadislerde açık bir dille ifade edilmektedir ya da kuvvetle muhtemeldir. Yoksa Üstadımız filanca cehenneme gidecek diye kesin bir hükümde bulunmuyor.

(1) bk. Şualar, On Birinci Şua, Üçüncü Mesele.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü