"Bu Kuddüs Nüktesi Otuzuncu Söz'ün Zeylinin Zeyli olması münasiptir." deniyor. Otuzuncu Söz'e baktığımızda zeyl görmüyoruz. Bu ifadeyi açıklar mısınız?

İsm-i Kayyum, Allah'ın kainat içerisinde daima tecelli eden bu başdöndürücü faaliyetleri icra eden ve her zaman işin başında olduğunu ihsas eden bir İlahi isimdir. 30. Söz de iki ana bölümden oluşur. 1. Bölüm bizdeki Ene dediğimiz benlik duygusunu yerli yerince kullandığımız zaman Allah'ı daha iyi bilme ve tanımaya muvaffak olacağımızı ders verir. Küçük duygularımızla ve hislerimizle Allah'ın hakiki ve külli isim ve sıfatlarına ayna olabileceğimizi, şayet bu sıfatlara sahiplenirsek emanete hıyanet edeceğimizi anlatır. Aynı şekilde Zerre Risalesi olan ikinci bölüm ise, Zerrelerin Allah'ın izin ve emriyle hareket ettiklerini başıboş olmadıklarını ve her an olan faaliyetleri daima Kayyum olan Allah'ın idare edebileceğini ders verir. İşte İsm-i Kayyum yüksek ve bilimsel değerlendirmeler ışığında Allah'ın daima işi başında olduğunu ders vermektedir. Ayrıca Allah'ın kainattaki bu fevkalade ve başdöndürücü faaliyetelerinin arkasında bir lezzet-i münezzehe, bir muhabbet-i kudsi olduğundan bahseder. İşte bizim bir iş yaparken aldığımız zevk, muhabbet ve şefkat gibi cüz'i ve arızi hislerimizi, Cenab-ı Hakkın mahiyetini bilmediğimiz münezzeh ve mukaddes şuunatına delil getirmesi söz konusudur. Bu mühim iki bölümlük 30. Söz'ün bu noktadan İsm-i Kayyum bahsinin asıl nüshası olması, Kayyum bahsinin de bu Risaleye zeyl olması gayet hikmetlidir.