"Hayat, vücudun nurudur; şuur, hayatın ziyasıdır. Hayat, ruhun ziyasıdır; şuur, hayatın nurudur." cümlesini ve mefhumların münasebetlerini izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Hayat; canlı olmak manasındadır. Vücut; varlık demektir. Nur, ziya ise; varlığın görünmesine ve aydınlanmasına sebep olan ışık demektir.

Yukarıdaki cümleleri şöyle anlamamız mümkündür:

Hayat vücudun nurudur; yani bir şeyin hakiki varlığı hayat sayesinde anlaşılır, hissedilir. Üstad'ın ifadesiyle;

"Bak, hayatsız bir cisim, büyük bir dağ dahi olsa, yetimdir, gariptir, yalnızdır. Münasebeti yalnız oturduğu mekân ile ve ona karışan şeyler ile vardır; başka, kâinatta ne varsa, o dağa nispeten madumdur. Çünkü ne hayatı var ki, hayat ile alakadar olsun; ne şuuru var ki, taalluk etsin."(1)

Şuur hayatın ziyasıdır; burada ise hayatın mertebeleri olduğunu anlıyoruz. Şuur sahibi olan bir hayat mertebesinin, şuurdan mahrum olan bir hayat mertebesine nisbeten varlığı daha net ve daha iyi hisseder. Bu ise en yüksek seviyede insanda görülmektedir. Yine Üstad'ın ifadesiyle;

"Elbette hayat, tabaka-i insaniye olan en yüksek mertebeye çıktıkça, öyle bir inbisat ve inkişaf ve tenevvür eder ki, hayatın ziyası olan şuur ile akıl ile bir insan kendi hanesindeki odalarda gezdiği gibi, o zihayat kendi aklı ile avalim-i ulviyede ve ruhiyede ve cismaniyede gezer. Yani, o zişuur ve zihayat, manen o âlemlere misafir gittiği gibi, o âlemler dahi o zişuurun mir'at-ı ruhuna misafir olup, irtisam ve temessül ile geliyorlar."(2)

Hayat ruhun ziyasıdır. Hayat; hareket, çoğalma, hissetme, görme gibi hasselerin menbaıdır.

Şuur ruhun hülasasıdır. Ruh ve hayat münasbeti için geçerli olan bir durum, şuur ve hayat için de geçerlidir. Zira şuur zihayatlarda bulunur. Hayatın olmadığı yerde ruh, ruhun olmadığı yerde de şuur olmaz. Denebilir ki hayat, hem ruhun ve hem de şuurun ziyası ve nurudur.

Dipnotlar:

1) bk. Sözler, Yirmi Dokuzuncu Söz, Birinci Maksat.

2) bk. a.g.e.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü