"Hüsn-ü sanat içinde gıda-yı ervah ve kût-u kulub elbette melaike ve ruhanilere bakar." "Kût, kulub, gıda-yı ervah" ifadesi melaikeler için mi? Yani hüsn-ü sanat, melaike ve ruhanilerin kalp ve ruhuna gıda ve kuvvet mi oluyor?

Değerli Kardeşimiz;

"Evet, şu kâinatın keyfiyâtı, onların vücutlarını gösteriyor. Çünkü kâinatı had ve hesaba gelmeyen dakik sanatlı tezyinat ve o manidar mehasinle ve hikmettar nukuşla süslendirip tezyin etmesi, bilbedahe, ona göre mütefekkir istihsan edicilerin ve mütehayyir takdir edicilerin enzarını ister, vücutlarını talep eder. Evet, nasıl ki hüsün elbette bir âşık ister. Taam ise aç olana verilir. Öyleyse, şu nihayetsiz hüsn-ü sanat içinde gıda-yı ervah ve kut-u kulûb, elbette melâike ve ruhanilere bakar, gösterir."(1)

Üstad Hazretlerinin bu ifadelerinden kâinattaki sayısız güzel sanatların içinde, meleklerin ve ruhların istifade ettiği manevi bir lezzetin ve gıdanın olduğunu anlıyoruz.

İnsanın maddi cesedine hayat veren kaynaklar da cesedi gibi maddidir. Mesela midenin medarı, yani hayat kaynağı rızıktır. Gözün medarı görüntü âlemidir. Kulağınki sesler âlemidir. Dilin medarı ve gıdası tatlardır...

İnsanın manevi hayatının da ona münasip manevi gıdaları vardır. Mesela, kalbin gıdası iman, marifet, muhabbet ve ibadettir.

Ruh ve kalp tıpkı mide gibi acıkır, hatta manen ölebilir. Nasıl cesedimize hitap eden midemizi yiyecek ve içeceklerle besleyip hayatlandırıyor isek, aynı şekilde kalp ve ruh midelerimizi de onlara mahsus manevi gıdaları ile besleyip hayatlandırmalıyız. Günlük ibadetler ve takva ile onları zinde ve canlı tutmalıyız.

Meleklerin de gıdası tesbih, hamd gibi zikirlerdir; ilahi eserleri temaşa etmek ve onların tesbihlerini temsil etmektir.

1) bk. Sözler, Yirmi Dokuzuncu Söz.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü