Hüve Nüktesi'nde, hava zerrelerinin telsiz, radyo vs. dalgalarını ilettiği yazılmış; hâlbuki elektromanyetik dalgaların yayılması için havaya ihtiyaç yoktur. Bunu nasıl anlamalıyız?

Değerli Kardeşimiz;

Risale-i Nurlarda sesin hava zerreleri ile nakledildiği ifade ediliyor. Bunun, sesin hava dalgaları ile nakledildiği görüşü ile tenakuz teşkil eden bir tarafı yoktur. Zaten hava dalgaları da hava atomları ile yapılmaktadır.

Risale-i Nurlar bir fen kitabı olmadığı için, ondan birtakım fennî izahlar yapmasını beklemek ya da fenden bahseden eserler ile mukayese etmek doğru değildir.

Bilindiği gibi, sesin nakli hava ile olmaktadır; havasız yerde ses de olmaz. Kablolu telefonla görüşme yaptığımızda, havadaki ses titreşimleri mikrofon yoluyla elektrik akımına dönüştürülür. Bu akım, karşı taraftaki kişinin kulaklığında tekrar hava titreşimine, yani insan kulağının hissettiği sese dönüştürülür.

Televizyonla, internetle yahut telsiz telefonlarla ses nakli ise elektromanyetik dalgalarla sağlanmaktadır. Müsbet ilimlerde mütehassıs ilim adamlarının ekseriyeti, manyetik dalgaların boşlukta da yayılabildiklerini söylerken, diğerleri bu yayılmanın esir maddesiyle olduğunu söylüyorlar.

Esir, “görülmeyen, latif ve elastikî” bir maddedir. Bizim boşluk dediğimiz her yer, aslında bu madde ile doludur. Önceleri ilim adamları esir maddesini hiç kabul etmezlerdi. Şimdi ise, bir kısım ilim adamları, azınlıkta kalmakla birlikte, esiri kabul etmektedirler.

Esir maddesini kabul edenlere göre, bir atomun çekirdeği ile elektronları arasındaki boşluk da yıldızlar arasındaki boşluklar da esir ile doludur. Bu görüşe göre, havanın ses dalgalarını iletmesine benzer bir şekilde, elektromanyetik dalgalar ve ışık da esir denilen bu teşekkül sayesinde iletilmektedir.

Şu var ki, bu faaliyetler havasız yerlerde de cereyan ederler; hatta daha kolaylıkla ve daha süratle.

Nur Külliyatı’nda geçen çok ehemmiyetli bir kaide vardır:

“Mânâ-yı harfi, kasdî hükümlere mahkûm-u aleyh olamaz ve o mânâ-yı harfînin inceliklerinde tedkikat yapılamaz. Fakat mânâ-yı ismî, sadık, kâzib, her hükme mahal olur.”(1)

Buna göre, bir hâdiseden Allah’ın varlığına, birliğine, ilim ve kudretine delil olarak söz ediyorsanız, ondaki bazı bilgilerin asrın fennine uygun olup olmaması neticeyi değiştirmez.

Meselâ, Üstad Hazretleri, yeryüzünde dört yüz bin nevi nebatat ve hayvanatın birlikte yaratılmalarına, terbiye görmelerine, silahlanmalarına, tâlim ve terhislerine dikkat çekmekle ilahî irade ve kudretin haşmetli icraatını nazara verir. Daha sonra bu rakam bir buçuk milyon olarak nazara verildi, şimdi ise üç milyondan söz ediliyor.

Meselemiz, hayvanların yahut bitkilerin tür sayısını tespit etmek olsa, bu konuya “mânâ-yı ismiyle” bakmış oluruz. O takdirde, rakamların doğruluğu ehemmiyet kesbeder.

Üstadın nazara verdiği mesele, türlerin sayısı değil bu kadar tür canlının mükemmel bir nizam içinde birlikte yaratılmaları ve idare edilmeleridir.

“Hüve Nüktesi”ni de bu şekilde değerlendirmek gerekir. Havada bu kadar çok işin birlikte görülmesi İlâhî hikmet ve kudretin en açık bir delilidir. Bunların bir kısmının bizzat hava zerrelerince, bir kısmının ise esir maddesiyle yahut doğrudan manyetik dalgalarla tahakkuk etmesi neticeyi değiştirmez.

“Esir” maddesini kabul etmeyip, manyetik dalgaların boşlukta da yayılabileceğini müdafaa eden ilim adamları da “Hüve Nüktesi"ni okuyup, manyetik dalgalara o nazarla bakmalı ve o dalgaların sonsuz işleri birlikte görmelerinde tecellî eden İlahî irade ve kudreti hayretle seyretmelidirler.

(1) bk. Mesnevi-i Nuriye, Şule.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü