"Kahraman Tahirî’nin gönderdiği kısa münâcât, sıhhatlidir." Bu münâcât hakkında malumat var mı?
Değerli Kardeşimiz;
"Kahraman Tahirî’nin gönderdiği kısa münâcât, sıhhatlidir. Fakat yalnız baştaki kısmın tercümesi var. Şimdi tam tercüme etmeye halim müsaade etmiyor; aynen yazılsın. Bu kısacık münâcât gösteriyor ki, enaniyet-i nefsiye ve hissiyat-ı hayatiye, Risale-i Nur’un telifi zamanında hükmetmemişler, Nurların ihlâs ve safiyetini bulandırmamışlar. Eski Harb-i Umumîde, daima şehid olmaya muntazır olduğumdan, İşârâtü’l-İ’câz tefsiri tam, hâlis yazıldığı gibi, bu münâcâttaki tam rabıta-i mevtin kuvvetli tezahürü dahi, Nurların sâfi ve hâlis bir mahiyet almasına vesile olmuş, inşaallah hissiyat-ı nefsaniye karışmamış."(1)
Bu münacatla alakalı ulaşabildiğimiz malumat şöyledir:
Bu münâcât, Üstadımızın Eski Said'den Yeni Said'e inkılab ettiği döneminde yazdığı bir duadır. Merhum Tahiri Mutlu Ağabey daha sonra kendisi için kaleme almıştır. Kendi el yazısıyla yazıp, Üstadımıza bunun sıhhatini ve mahiyetini soruyor. Üstadımız da bunun sıhhatli olduğunu beyan buyuruyor. Bu münacatın aslı On Yedinci Lem'anın On İkinci Notası'dır. Burada ciddi bir rabıta-i mevt dersi verilir. İstikbale fikren gidip, nazaran bakmak suretinde ölümü hatırlama ve hazırlanmadır.
Aslı aşağıda olan bu münacatın girişinde şöyle buyuruluyor:
"Eski Said'in Yeni Said'e inkılab ettiği dakikada, eskinin güldüğü, yeninin ağlamasıdır ki, dergah-ı ilahide o gülmelerin bir ağlamasıdır..."
(1) bk. Emirdağ Lahikası-I,171. Mektup.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
