"Kâinat kapıları zahiren açık görünürken, hakikaten kapalıdır." cümlesini detaylı izah eder misiniz?
- Kâinat kapılarının zahiren açık görünüp hakikaten kapalı olması, insanın ene üzerinden âlemle ve hakikatle yüzleşmesi, imtihana girmesi ve neticelerin ona göre tahakkuk etmesi mi nazara verilmektedir?
- Hakikaten kapalı olan kapılardan insanlar nasıl girebilir?
Değerli Kardeşimiz;
"Ene"nin yani insana ihsan edilen istidat sermayesinin yerinde kullanılması, “kâinat tılsımını ve âlem-i vücubun künûzunu” açmaktadır. Şöyle ki:
Önümüzde açık vaziyette bir kitap bulunsun. Bu kitap zahiren yani görünürde açıktır, ama bir kişi okuma bilmiyorsa kitap onun için hakikaten kapalı demektir. Bu kâinat kitabının taşıdığı sonsuz mânalar da hayvanlar âlemi için kapalıdır. Onlar bu âlemden istifade ederler, ama o kitabı okuyamazlar. Varlıkların ne hususiyetlerini bilirler, ne de vazifelerini.
“Hakiki hakaik-i eşya esma-i İlahiyedir.” Bir insan, herhangi bir varlıkta tecelli eden İlâhî isimleri okuyamadığı takdirde, o şey o kişi için kapalı bir kitap gibi olur. Varlıkları zahiren tanır veya tanıdığını zanneder, hakikatte ise onları bilmemekte, tanımamaktadır.
Burada On İkinci Söz’deki o harika misali hatırlayalım. Özet olarak arz edeyim:
Bütün harfleri, kelimeleri âyetleri mânalarına uygun cevherlerle yazılan bir Kur’ân-ı Kerîm, İslamdan uzak bir felsefeciye gösterildiğinde o adam nakışların özellikleri konusunda çok şeyler söyler ama manasına hiç temas etmez. Çünkü Arabî hattı okumayı bilmemektedir; hatta baktığı ve hakkında konuştuğu o kitabın Allah kelamı olduğundan habersizdir.
İşte bu adam için de o kitap zahiren açık görünse de hakikatte kapalıdır.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
