Risale-i Nur'un cümle tertip ve tanzimi, Kur'an ve sünnete uygun mu telif edilmiş midir?

Değerli Kardeşimiz;

Evvela, Risale-i Nurların bütün meseleleri ve cümleleri Kur’an ve hadis ışığında ve onun mizan ve mihenginden geçmiştir. Risale-i Nurlar Kur’an’ın manevi bir tefsiri olduğu için, pek tabi olarak onun ruhuna ve özüne mütenasip bir vaziyettedir. Kur’an’a rağmen Kur’an tefsir edilemez.

İkincisi, hiçbir Nur talebesi Risale-i Nurlara vahiy ve hadis gibi bir kudsiyet verip, Risale-i Nurları hatasız ve kusursuz gibi telakki etmiyor ve etmez. Böyle bir telakki teorik olarak caiz olamaz. Yani hata ve kusurdan mutlak anlamda salim olan sadece ve sadece Kur’an ve hadislerdir. Bu, İslam dininin en bilinen bir kuralıdır.

Üstad Hazretleri bu manaya şu şekilde işaret ediyor:

"Çünkü, yazılan Sözler tasavvur değil, tasdiktir. Teslim değil, imandır. Marifet değil, şehadettir, şuhuddur. Taklit değil, tahkiktir. İltizam değil, iz'andır. Tasavvuf değil, hakikattir. Dâvâ değil, dâvâ içinde burhandır."(1)

Burada "dava" Kur’an ve İslam’dır; "dava içinde delil" ise Risale-i Nurlardır. Demek Risale-i Nurlar kendine değil, İslam'a dava diyor. Ama dava içinde kuvvetli bir delil olduğunu da dosta düşmana ilan ediyor.

Üçüncüsü, her mümkünü vaki telakki etmek ruhi bir hastalıktır. Vakilik ancak delil ile sabit olabilir. Said Nursi Hazretlerinin yanılması mümkündür, ama vakiliğinin ispat edilmesi gerekir. Yoksa mümkünü vaki suretinde göstermek ilim ve vicdan ile bağdaşmaz.

Dördüncüsü, biz Risale-i Nurların istikametini ve doğruluğunu, Kur’an ve hadislere uygun olduğunu tahkik ile anlıyoruz. Yoksa Said Nursi yanılmaz, ondan hata sudur etmez, ön kabulü ile hareket etmiyoruz. Şayet tahkik neticesinde bir hata olduğu gösterilirse, o zaman, üstünde düşünüp değerlendirilir.

Üstad Hazretleri bu manaya şu şekilde işarette bulunuyor:

"Hiçbir müfsid ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut bâtılı hak görür. Evet, kimse demez ayranım ekşidir. Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim. Veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyleyse, her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte, size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mihenge vurunuz. Eğer altın çıktıysa kalbde saklayınız. Bakır çıktıysa, çok gıybeti üstüne ve bedduayı arkasına takınız, bana reddediniz, gönderiniz."(2)

Son olarak; hiçbir tefsirin her bir kelime ya da cümlesi bir ayet ya da hadise lafzen dayandırılamaz veya böyle bir ihtiyaç ve gereklilik de yoktur. Mühim olan muhteva ve mananın Kur’an ve hadise uygun olmasıdır. Risale-i Nurlar altı bin küsur sayfadan oluşuyor. Hepsine ayrı bir ayet ya da hadis bulmak ya da istemek muvazenesiz bir yaklaşım olur, ilim dünyasında da böyle bir usul ve gelenek yoktur.

Dipnotlar:

(1) bk. Mektubat, Yirmi Sekizinci Mektup, Mahrem Bir Suale Cevaptır

(2) bk. Münazarat, Sualler ve Cevaplar

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü