"Ruh, katiyen bâkidir. Birinci Maksat'taki melâike ve ruhanîlerin vücutlarına delâlet eden hemen bütün deliller, şu meselemiz olan bekà-i ruha dahi delildirler.” Bu cümleyi izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Birinci Maksat'ta meleklerin varlığına getirilen delillerden anlaşıldı ki, varlık âlemi şu gördüğümüz madde âlemine münhasır değildir. Aynı mâna insan ruhu ile bedeni için de geçerlidir. İnsan da sadece bir et ve kemik yığını değildir. Onun şu görünen bedeninin ötesinde, o bedende iş gören bir ruh vardır. Beden onun hanesidir.

“Göz bir hassedir ki ruh bu âlemi o pencere ile seyreder.”(1)

cümlesinde gözün maddesinin bir pencere görevi yaptığı ders veriliyor. Asıl gören, göz değil ruhtur. Diğer bütün organlar da böyledir. İş gören o organlar değil, onları çalıştıran ruhtur.

Bedenin her sene tedricen değişmesine karşılık, ruhta bir değişme olmamaktadır. İnsan, Üstadımızın ifadesiyle “... müddet-i hayatta tedricî ceset libasını değiştiriyor; mevtte ise birden soyunur.”(2) Bedenden ayrılan o ruh, hayatını kabir âleminde de mahşerde de ahirette de devam ettirir.

Dipnotlar:

(1) bk. Sözler, Altıncı Söz.
(2) bk. age., Yirmi Dokuzuncu Söz.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü