Güzel halleri devamlı hale getiremiyoruz. Kur'an, Cevşen, Risaleleri çokça okuyor, evrad okuyoruz. Fakat bazen de farzı dahi kılma isteği olmuyor. Daimi bir şevk, mutlak takva için ne yapmalıyım?

Değerli Kardeşimiz;

Evvela, hayat tekdüze ve yeknesak bir şekilde gitmiyor. İnsan türlü türlü haller ve hadiseler ile karşılaşıyor. Her halin ve hadisenin insan üzerinde etkisi farklı oluyor. Bu yüzden aynı hali muhafaza etmek, hayatın çarkları açısından mümkün değildir. Tıpkı mevsimler gibidir insan hali; her mevsimin de kendine has güzellikleri ve meyveleri vardır.

İkincisi, manevi huzur ve coşku her an uçup gidecek ürkek bir kuş gibidir; az bir zellede az bir inhirafta uçup kaçar. Bu kuşu kalp kafesinde aynı keyfiyet ile hapsetmek çok zordur. Sahabeler bile bu haletten teşekki etmişler. Bu hususa sahabe hayatından bir örnek verelim:

"Bir gün Peygamberimizin (asm) yanında idik. Bize kalblerimizi yumuşatan, gözlerimizden yaş akıtan ve nefsimizi tanımamızı sağlayan bir konuşma yaptı."

"Fakat eve dönüp eşimle başbaşa kalınca dünya meselelerine daldık, bu durumda Peygamberimizin (asm) o etkileyici sözlerini unutarak dünya meselelerine dalmışken birden bire az önceki duygularımı hatırlayınca içimden 'Az önce taşıdığım korku, kalb yumuşaklığı ve üzüntüden sıyrılıp münafık oldum.' diye düşündüm. Bu düşüncenin etkisi ile derhal dışarı fırlayarak 'Hanzele, münafık oldu.' diye bağırmaya başladım. Karşıma çıkan Ebu Bekir 'Ya Hanzele, hayır, sen münafık olmadın.' dedi. Bu hızla ve 'Hanzele münafık oldu, Hanzele münafık oldu.' diye diye Peygamberimizin (asm) huzuruna girdim. O da bana 'Hayır ya Hanzele, münafık olmadın.' deyince kendisine şöyle dedim:

'Ya Resulullah, az önce senin yanındaydık. Bize kalbleri ürperten, gözleri yaşartan ve nefislerimizi tanımamızı sağlayan bir konuşma yaptın. Fakat eşimin yanına dönünce senin yanındayken etkisi altına girdiğimiz duyguları unutarak dünya meselelerine dalıverdik.'

"Peygamberimiz, Hanzele’ye şu cevabı verdi:

'Ya Hanzele, eğer hep o duyguların etkisinde kalabilseniz, yolda giderken melekler ellerinizi sıkar, hatta evlerinizde ve yataklarınızda ziyaretinize gelirlerdi. Fakat Ya Hanzele ânen fe ânen.' ” (1)

Üçüncüsü, yukarıda bahsettiğimiz hususlar manevi haz ve coşku noktasındadır, yoksa günah işlemek normaldir, işlenebilir manasına gelmiyor. İnsanın her anında aynı haz ve coşkuyu muhafaza etmesi zordur, ama günahlardan kendini muhafaza etmesi mümkündür.

Dördüncüsü, huzur ve coşku huşu ve huzur ile muhafaza edilir. Huşu ve huzur, Allah’ın huzurunda olduğunu idrak edip ona göre hareket etmek anlamındadır. Allah’ın huzurunda olduğunu sürekli akılda ve zinde tutmanın tek yolu, her şeyde ona açılan marifet pencerelerini görebilmek ile mümkündür. Yani bir çiçeğe bir böceğe, bir yıldıza baktığımız zaman Allah’ın isim ve sıfatlarını o şeylerde görebiliyor isek, o zaman her şey bize onu hatırlatır ve onu gösterir, ne yana kafamızı çevirsek onu görürüz. İşte bu manaya huzuru İlahide meleke kesbetme denir. Yani sürekli onun huzurunda olduğumuzu akılda ve zinde tutmak anlamına gelir.

Böyle bir huzur ve meleke ise, ancak sağlam ve tahkiki bir iman ile kazanılır. Bu zamanda sağlam ve tahkiki iman dersini Risale-i Nurlar veriyor. Risale-i Nurlarla ile meşgul olmak, onun penceresi ile tefekkür etmek o güzel huzur ve meleke durumunu temin edebilir.

Huşu ve huzuru bozan diğer bir sebep ise günahlar ve gaflettir. Bu zamanda sağlam bir huzur ancak takva ile mümkündür. İnsan ne kadar tefekkür ehli de olsa, takva yok ise, huzuru bozar. Tefekkür ve takva huzur ve huşunun temeli gibidir. Bu iki temelden birisi eksik olursa huzur ve huşu kaybolur.

Ayrıca zevksiz ve meşakkat içinde yapılan ibadetler, daha sevaplı ve faziletli ibadetlerdir. Bu sebeple ibadetlerimde zevk hissetmiyorum, öyle ise namazımın kalite ayarı düştü diye bir zanna kapılmak yersiz bir zandır.

Bu hususta Üstad şunları söylemektedir:

“Ehl-i İslâm ve ehl-i imanda, hayat-ı uhrevîyeye çalışmak iştiyakı, baharın gelmesiyle hayat-ı dünyeviyenin ve hevesat-ı nefsaniyenin inkişafıyla o iştiyak-ı uhreviyeyi gizlemesi ânında elbette böyle kudsî evradlarla zevk, şevk yerinde, esnemek ve fütur gelir."

"Fakat, madem خَيْرُ اْلاُمُورِ اَحْمَزُهَا sırrıyla, meşakkatli, külfetli, zevksiz, sıkıntılı a’mâl-i sâliha ve umur-u hayriye daha kıymetli, daha sevaplıdır. O sıkıntıda, o meşakkatteki ziyade sevabı ve makbuliyeti düşünüp, sabır içinde mesrurâne şükretmek gerektir.”(1)

Dipnotlar:

(1) bk. Tenbihü-l Gafilin, s.381.

(2) bk. Kastamonu Lahikası, (91. Mektup)

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü