"İbrahim Aleyhisselâm'dan sudûr ile kâinatın zeval ve ölümünü ilan eden na'y-i 'lâ uhibbu’l âfilîn' beni ağlattırdı..." İbrahim (a.s.)’ın kıssası hakkında bilgi verir misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
İbrahim aleyhisselâmın babası Azer, put yapmakla iştigal ederdi. Kavmi Güneş'e, Ay'a, yıldızlara ve bunları sembolize eden putlara tapardı...
İbrahim aleyhisselâmın yıldıza, Ay'a, Güneş'e "Rabbim" demesi, “Bu mu benim Rabbim?!.”, yahut “Benim Rabbim bu ha?!.” manasındadır.
İbrahim aleyhisselamın bu sözü yanındakilere tariz yollu söylediği, bir yıldızın Rab olamayacağını kendisinin kesinlikle bildiği şu âyet-i kerîmeden açıkça anlaşılmaktadır:
"Ve İbrahim'e şöylece göklerin ve yerin melekûtunu (hükümranlığını) gösteriyorduk ki, yakinen bilip inananlardan olsun." (En’am, 6/75)
Ve bazı tefsir âlimleri, sûrenin 78. âyetinden hareketle bu müşahedelerde Hz. İbrahim’in (a.s.) yanında bir grup insanın da bulunduğunu ve maksadının onlara “batıp gidenlerin Rab olamayacağını anlatmak” olduğunu söylemişlerdir.
"Güneşi doğarken görünce de 'İşte benim Rabbim! Bu daha büyük.' dedi. O da batınca (kavmine dönüp), 'Ey kavmim! Ben sizin Allah’a ortak koştuğunuz şeylerden uzağım.' dedi." (En’am, 6/78)
Söz konusu sûrenin yetmiş altıncı ve yetmiş yedinci âyetlerinde şöyle buyrulur:
“Üzerine gece karanlığı basınca, bir yıldız gördü. 'İşte Rabbim!..' dedi. Yıldız batınca da 'Ben öyle batanları sevmem.' dedi.” (En’am, 6/76)
"Ay’ı doğarken görünce de 'İşte Rabbim!' dedi. Ay da batınca, 'Andolsun ki, Rabbim bana doğru yolu göstermezse, mutlaka ben de sapıklardan olurum.' dedi." (En’am, 6/77)
Ayı doğarken gören İbrahim aleyhisselâmın “Rabbim bana doğru yolu göstermezse, mutlaka ben de sapıklardan olurum.” dedikten sonra, Güneş'in doğduğunu gördüğünde “İşte benim Rabbim! Bu daha büyük.” demesi gösteriyor ki, bütün bu sözler kavmini ikaz içindir, ikna yahut ilzam içindir. Kendisine "göklerin ve yerin melekûtu gösterilen" bir zatın, yıldızı, Ay'ı, Güneş'i yanlış değerlendirmesi elbette düşünülemez.
Bu âyetlerin sonunda şu hüküm cümleleri geliyor:
"Ben, (Hanîf olarak) tertemiz bir muvahhid olarak yüzümü, gökleri ve yeri yaratana döndürdüm. Ben, Allah’a ortak koşanlardan değilim." (En’am, 6/79)
Böyle söylemekle İbrahim aleyhisselâm kendisini dinleyen kavmine şu mesajı vermiş oluyordu:
Gökleri ve yeri kim yaratmışsa yıldızın da Ay'ın da Güneş'in de Rabbi o olduğu gibi, yerküresinin ve onda hayat süren insanların ve diğer canlıların Rabbi de odur. Öyleyse, batıp gidenlere değil, ona muhabbet ve ibadet edilmelidir.Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
