"İnkar vasıtasıyla, gayet cüzi bir sıkıntı vazifesi ubudiyetten gelmeye mukabil, inkarda milyonlarla o sıkıntıdan daha müthiş manevi sıkıntılara kendini hedef eder." İzah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Eğer insan her şeyin dizgini elinde olan bir tek Allah’a iman edip, ona tevekkül etmezse, sebeplerin tamamına kul, köle olmak zorunda kalır. Evet, korkaklığın kaynağı imansızlık ve tevekkülsüzlüktür. Kalbinde iman olmayan birisi, bu yüzden her hadise karşısında titrer ve her musibetten azap duyar.

Mümin her şeyin tedbir ve dizgininin Allah’ın kudret elinde olduğunu bildiği için, hiçbir şeyden endişe ve telaş etmez. Ama kâfir Allah’a ve onun kâinattaki tedbir ve iradesine inanmadığı için, her şeyi tesadüfe veriyor. O zaman başına her an bir iş, bir musibet gelmesi imkân dâhilindedir. Bu yüzden her şeyde bir endişe bir telaş duyar. Her hadise karşısında korkar ve titrer. "Acaba bu musibet bana dokunur mu?" der, hayatı zehir olur. Üstad Hazretleri bu manaya teyid için Amerika'da vuku bulmuş şu hadiseyi misal veriyor: Bir kuyruklu yıldız dünyanın yakınından geçince "Acaba dünyaya çarpar mı?" endişesi ile imanı ve tevekkülü olmayan veya zayıf olanlar çok korkmuş hatta evlerinden çıkmışlar.

Hâlbuki iman ve tevekkülü olan bir mümin, bu hadisede şöyle düşünür: "Şayet bu yıldız dünyaya çarpma emrini Allah’tan almış ise tevekkülden başka yapacak bir şey yoktur. Eğer o yıldız dünyamıza çarpa emri almamış ise, haddini aşıp vazifesi olmadığı hâlde dünyamıza çarpamaz." der, endişe ve telaştan kurtulur.

Allah’a tahkiki bir şekilde iman ile tevekkül eden adam hiçbir şeyden korkmaz, hiçbir hadise karşısında titremez. Cesaretin menbaı iman olduğu gibi, korkaklığın kaynağı da imansızlık ve tevekkülsüzlüktür.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü