"Sahabeler Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselamı gördüler, sonra iman ettiler. Biz ise görmeden iman ettik. Öyle ise imanımız daha kavidir." Bu ifadeler mantıklı değil mi?

Değerli Kardeşimiz;

Güneşi görerek kabul eden kişinin, Güneş'in varlığına, büyüklüğüne, haşmetine olan inancı ile Güneşi görmeden, anlatılanlarla veya Ay'a olan tecellisine bakarak Güneşi kabul eden kişinin durumunun nasıl farklı olacağı malumdur.

Bu açıdan bakılınca, sahabelerin imanı Güneşi bizzat görmek gibidir.

Demek ki, görerek iman etmek görmeden iman etmekten daima üstündür. Bunu başka bir temsil ile akla yaklaştırmaya çalışalım.

Bir araba alacağız ve arabayı tanıtma konusunda önümüze üç seçenek konuluyor.

Birisi, satış elamanının arabayı sözlü bir şekilde tarif etmesi.

Diğeri, bir broşür üzerinden resimlerle tarif etmesi.

Üçüncüsü ise, bizzat arabayı gösterip test ettirmesi.

Elbette arabayı bizzat görüp test etmek sözlü ve broşür üzerinden tarif etmekten daha üstün daha etkili olacaktır.

Tabiri yerinde ise sahabe efendilerimiz Peygamber Efendimiz (asm)'in bütün özelliklerine bizzat ve canlı olarak şahit oluyor ve ondan sonra iliklerine kadar iman ediyorlar. Bu hususta sahabeyi geçmek imkânsız bir durumdur.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü