"Şu Said yetmiş dokuz meyyit, bir hayy-ı nâtıkın fihristesidir... Nasıl ki şimdi o merhalelerde daima ben benim. Öyle de, mevtimle gelecek menzillerde de yine ben benim." İzah eder misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
"S - Kimsin? Ölsen yine sen misin? Bedenin inhilâli ruhun şahsiyetine tesir etmez mi?"
"C - Ben bu anda, seksen Said'den telhis ile tezahür etmişim. Onlar müselsel şahsî kıyametler ve müteselsil istinsahlar ile çalkalanıp şu zamana beni fırlatmışlar."
"Şu Said yetmiş dokuz meyyit, bir hayy-ı nâtıkın fihristesidir. Eğer zamanın suyu donup dursa, mütemessil olan o Said'ler birbirlerini görseler, şiddet-i tehalüften birbirlerini tanımayacaklardır. Ben onların üstünde yuvarlandım; hasenat, lezzat dağıldı kaldı. Seyyiat, âlâm toplandı, yüklendi. Nasıl ki şimdi o merhalelerde daima ben benim. Öyle de, mevtimle gelecek menzillerde de yine ben benim. Lâkin her senede şu menzilhanelerdeki zerrat, iki muhaceret-i umumî yaptığından, ene dahi libasını değiştirir, yırtılmış Said'i atar, yeni Said'i giyer." (1)
İnsan bedeni her altı ayda bir yenilendiği için, bir insan bir sene zarfında iki cenaze bırakmış oluyor. Üstad Hazretleri bu eserini kırklı yaşlarında telif ettiği için, kırk yılda seksen beden değiştirdiği sabit olur. Yani yetmiş dokuz meyyit her altı ayda tazelenen cesedin önceki ahvalinin bir ifadesi oluyor.
Özetle, her altı ayı bir taş kabul edersek yetmiş dokuz taşı ikiye bölünce, Üstad Hazretlerinin bu şiiri yazdığı tarih 1921, yaşının da takriben kırk olduğu ortaya çıkıyor.
İnsanın bedeni her ne kadar değişmiş olsa da kişinin özünü oluşturan ruhu aynıdır, değişmiyor. “Öyle de mevtimle gelecek menzillerde de yine ben benim.” ifadesi ruhun değişmemesine işaret ediyor. Bir yaşındaki Said Nursi ne ise kırk ve seksen yaşındaki Said Nursi de odur, yani ruh temelinde insan aynıdır. Beden yaşlanıp değişmiş olsa da ruh bakidir o ölmez.
İnsanı insan yapan da ruhtur. Ruhun zaman içinde tekemmül edip olgunlaşması bahsimizin dışındadır.
(1) bk. İlk Dönem Eserleri, İşârât.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
