Şüheda hayatının "kedersiz, lezzetli ve saadetli olduğu" ifade ediliyor. Üstad'ın yeğeni Ubeyd'in, şehit olduktan sonra Üstadımızın vefat ettiğini zannedip ağlamasını, üzülmesini nasıl anlamalıyız?

Değerli Kardeşimiz;

Umumiyetle şehitlik makamının lezzetli ve saadetli olduğunu, gerek bu dördüncü tabaka-i hayattan, gerekse de ayet ve hadislerden anlamaktayız. Üstad Hazretleri de bu umumi kaideyi nazarımıza vererek şehitlerin keder çekmediklerini ve üzülmediklerini ifade etmektedir.

Her şehid kedersiz olur veya üzüntü duymaz diye bir kaide de yoktur. Şehitler belki makam itibariyle yükseklerde bulunabilir. Fakat şehidler vefat ettiklerini bilmediklerinden kendi namlarına değil, geride kalanların sıkıntılarından, çektikleri eziyetten, vatanlarının düşman işgaline uğratıldığını bildiklerinden üzüntüleri vardır. Ayrıca onların gerek kul hakkı olsun gerekse de başka haklar noktasından üzüntü ve keder çekmeleri de muhtemeldir.

O şehitler, arkalarından kendilerine katılmayan (yani şehit olmayıp hayatta kalan) bütün müminlerin, sonunda korku ve üzüntüden kurtulup mes’ud olmalarıyla müjdelenir, sevinir ve neşeli olurlar.

Diğer bir mana ile arkalarında mücahede eden ve henüz şehit olmak suretiyle kendilerine katılmamış bulunan gelecekteki şehitlerin, bugün çektikleri acı ve zahmete rağmen neticede şehit olarak, dünya ve ahiretin korku ve hüznünden bütün bütün kurtulacaklarının ve kendileri gibi mesut olacaklarının müjdesini alır ve sevinirler. Şu hâlde geride savaşı kaybeden ve şehit olmaktan mahrum kalan ve düşman işgali altında inleyen ve bilhassa dinlerinin yok olması tehlikesiyle karşı karşıya bulunanların halinden haberdar olurlarsa, şehitlerin de üzülecekleri gerekecektir.

Demek oluyor ki, Allah Teâlâ şehitlere bunların durumlarını ya bildirmeyecek veya bildirdiği şekilde onları o üzüntüden koruyacak, lütfunun nimetiyle memnun edecektir. Çünkü Allah yolunda şehit olanlar, "Kendilerine hiçbir korku olmayanlar ve üzülmeyecek olanlardır."

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü