"Âdeta, her biriniz ötekinin faziletlerine naşir olunuz." İzah eder misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
"Sakın birbirinize tenkit kapısını açmayınız. Tenkit edilecek şeyler kardeşlerinizden hariç dairelerde çok var. Ben nasıl sizin meziyetinizle iftihar ediyorum, o meziyetlerden ben mahrum kaldıkça, sizde bulunduğundan memnun oluyorum, kendimindir telakki ediyorum. Siz de Üstadınızın nazarıyla birbirinize bakmalısınız. Âdeta, her biriniz ötekinin faziletlerine naşir olunuz." (Barla Lahikası, 120. Mektup: Said Nursi'nin Fıkrasıdır.)
Kardeşimizde bulunan güzel bir meziyet ve fazileti, kendi meziyet ve faziletimiz gibi kabullenip içselleştirerek, bu meziyeti kendi içimizde kendi aramızda neşredip yaymalıyız. Bu neşir ve yaymak, aramızdaki kardeşlik bağlarını pekiştirir ve daha da kuvvetli bir hâle sokar.
Kardeşimizin güzel bir özelliğini kendi özelliğimizmiş gibi kabullenme halinin Nur talebeleri arasında yayılması, esaslı ve köklü bir haslet haline dönüşmesi Nur talebelerinin tesanüt ve birliği açısından hayati bir öneme sahiptir.
Bu mükemmel ders niteliğindeki düsturu ve dersi olduğu gibi veriyoruz:
"Kardeşlerimizden İslamköy'lü Hâfız Ali Efendi, kendine rakib olacak diğer bir kardeşimiz hakkında gösterdiği hiss-i uhuvveti çok kıymetdar gördüğüm için size beyan ediyorum:
O zat yanıma geldi; ötekinin hattı, kendisinin hattından iyi olduğunu söyledim. O daha çok hizmet eder, dedim. Baktım ki; Hâfız Ali kemal-i samimiyet ve ihlas ile onun tefevvuku ile iftihar etti, telezzüz eyledi. Hem Üstad'ının nazar-ı muhabbetini celbettiği için memnun oldu. Onun kalbine dikkat ettim; gösteriş değil, samimi olduğunu hissettim. Cenab-ı Allah'a şükrettim ki, kardeşlerim içinde bu âlî hissi taşıyanlar var. İnşâallah bu his büyük hizmet görecek. Elhamdülillah yavaş yavaş o his bu civarımızdaki kardeşlere sirayet ediyor." (bk. age., ay.)
İlave bilgi için tıklayınız:
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
Yorumlar
Bu neşir ve yayma, nâşirlik nasıl olacak? Onu sormuştum. İzah eder misiniz?
Bir başkasının güzel özelliğini yaymak, o güzel özelliği kendin yapamadığın için kıskançlık veya kendinde yetersizlik hissi de barındırıyor. Mesela zamanında bazı kişilerin bazı yönleri övüldüğünde bende öyle oldu.
Mesela, biri annesinin ölümüne sebat gösterdi, gözünden bir iki damla yaş geldi ve takdir edildi.
İçimden dedim, ben bu kadar sebat gösteremem, demekki eleştirileceğim yada beğenilmeyeceğim.
Bu sefer de yapılan iş Allah rızası için yapmış olmaktan çıkıyor.
Ne dersiniz?