"Ben de onların bir ders arkadaşıyım. Haydi, farz-ı muhal olarak, ben üstadlık dava etsem, madem şimdi ehl-i imanın tabakatını, avamdan havassa kadar, maruz kaldıkları evham ve şübehattan kurtarmak çaresini bulduk..." Devamıyla izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Burada, Risale-i Nurlara sırf ilmî enaniyet ile mesafeli duran ulema sınıfına bir ihtar ve ikaz yapılıyor. Onların Risale-i Nurlara sahip çıkıp avam insanlara pişdar ve rehber olmaları gerekirken, mesafeli durmaları sebebi ile bu iman ve Kur’an hizmetine ciddi zarar veriyorlar. Bu da avam-ı nas arasında şüpheye sebebiyet veriyor ve iman hizmeti dolaylı olarak sekteye uğruyor. Hâlbuki Risale-i Nurlar çok insanların imanının kurtulmasında mühim bir merci ve harika bir kaynaktır. Böyle bir merci ve kaynağa takviye yapmak yerine, sırf benlik ve gurur yüzünden perde olmak, büyük bir zarardır ve şefkatsiz bir gadirdir.

Üstad Hazretleri haklı olarak o ulema sınıfına hitaben; "Ya Risale-i Nurlardan daha mükemmel bir eser ortaya koyun, ümmetin imanını dinsizlik cereyanının tesirinden kurtarın ya da bu manasız benlik davasını bırakıp Risale-i Nurların neşrine hizmet ve gayret edin." diyor. Yoksa -haşa- benliğime ve bana tabi olun, demiyor. Zaten Üstad Hazretleri bu iman ve Kur’an hizmetinde benliğini tamamen eritip yok etmiş, âdeta iman hizmetinde fena bulmuştur.

Böyle olmasına rağmen, yine de farzımuhal olarak ben bu iman hizmetinde benliğim hesabına hareket ediyor olsam bile, iman hizmeti ve masum avam tabakasının necatı için yine Risale-i Nurlara sahip çıkmak sizin boynunuzun borcudur, denilmek isteniyor.

Burada mesele Üstad Hazretlerinin benlik yapması değil, tam aksine ulema sınıfının bir kısmı enaniyet ve gurur saikası ile Risale-i Nurlara mesafeli ve soğuk durmalarıdır. Yoksa ulema sınıfının ciddi bir kısmı Üstad Hazretlerine dost olmuş, hizmetini takdir edip taraftar olmuşlardır.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü