Bir talebe veya vakıf mubah bir davete iştirak edebilir mi? Farklı meslek veya meşrebin programlarına katılmak doğru mu, sadakate halel verir mi?

Değerli Kardeşimiz;

Birçok kardeşlerimizin âlemini meşgul eden bu mühim sualinize birkaç kademede cevap vermek daha faydalı olacaktır.

1. Mübah helal demektir. Helal dairesi de keyfe kâfidir. Bu keyif israfa girmemek kaydı ile her şey için geçerlidir, yani helal dediğimiz daire muamelat açısından harama ve günaha götürmüyor ise, hizmetimiz açısından da kendi mesleğimizin programlarına ve prensiplerine muhalif olmuyorsa, bunda iç bir sakınca yoktur. Zira helâlı haram, haramı helal yapmak insanın haddini ve hududunu aşar.

2. Bu gibi mevzularda herkes ve umum camia kendi düşünceleri ile ve kararlarıyla adım atamaz. Vasıflı ve muteber ağabeylerimizin, hizmetteki büyüklerimizin tensibi, kararı ve tavsiyesiyle olmalıdır.

3. Muhabbete ve uhuvvete, birlik ve dirliğe en fazla muhtaç olduğumuz bir zamanda; cemaatler ve cemiyetler, aralarındaki meşrep ve meslek farklılıklarını bir kenara koyarak, dinin ve şeriatın hudutları ve çizgileri üzerinden bir araya gelme mecburiyetindeler.

4. Muazzez üstadımızın; “Müslümanların nereden ve kimden olursa olsun istifadelerine taraftar olmaktır” (bk. Lem'alar, Yirminci Lem'a) kaidesi ve düsturu ehl-i sünnet ve’l-cemaat çerçevesi içerisindeki bütün mezheplerin ve meşreplerin birbiriyle kucaklaşmasını ve muhabbet fedaileri olmalarını telkin eder.

5. Yine Muazzez Üstadımız buyuruyor ki; “Maksadımız, dinî cemaatlar maksatta ittihad etmelidirler. Mesalikte ve meşreplerde ittihad mümkün olmadığı gibi, caiz de değildir.” (bk. Hutbe-i Şamiye) Bu kaideye binaen gayeleri bir olan ehli iman, bazı durumlarda ve zamanlarda bir araya gelebilir. Akd-i uhuvveti temin edebilirler.

6. Üstadımız, tarikat ehlinin ve tasavvufun müritlerinin şeyhleriyle ve meşrepleriyle muhabbetlerine zarar vermememizi tavsiye eder. Zira maddî rızıklar taksim olduğu gibi, manevî rızıklar da taksim edilmiştir. Hak olduktan sonra, bütün mesleklerin ve meşreplerin istifade sahaları serbest bırakılmıştır. Bütün insanlar aynı meşrepten ve meslekten istifade etmesi mümkün olmayacağından terbiyede meşrep ve meslek farklılıkları nimettir.

Yukarıdaki mezkûr kaidelere binaen, bizler Nur talebeleri olarak; Ehl-i sünnet hudutları içerisinde tüm insanlarla kardeşiz ve hem de dava arkadaşıyız. Zira hepimizin maksadı ve gayesi birdir. Bu gaye birliğini muhafaza sadedinde, değişik imkânlar ve zamanlar ayarlayarak bir araya gelmeye, ehli imanın meselelerini konuşmaya ve tebliğ koordinatlarımızı geliştirmeye muhtacız. Ehli dalalet kendi aralarında bu kadar husumet, kin ve vahşet olduğu halde, asgari müştereklerde bir araya geliyorlar ve ciddi manada ittifak ediyorlar, hatta kendi “hasımları ve düşmanları” olan ehli imandan dahi bir araya gelip ittifaklarını güçlendirmek için medet umuyorlar. Durum böyleyken, bizlerin aramızdaki rahmet merkezli ihtilafları mevzu bahis ederek ayrışmaya, ihtilaf meydana getirmeye ve çözülmeye itibar etmememiz ve prim vermememiz lazım.

Nur talebeliği ve Risale-i Nur, asrımızın şahsı manevî olarak mürşidi ve mehdiyet davasının omurgası ve mayası olması hasebiyle, bize müracaat eden herkesi kucaklamak, anlayışla karşılamak, hoşgörü ile yaklaşmak, mehdiyetin şemsiyesi altına sokmak birinci ve en mühim vazifemizdir. Üstad Hazretleri "dostlar" tabir ettiği camiayı tarif ederken, davayı sevmeyi ve muhabbet etmeyi esas almış. Talebelik ve kardeşlikteki şartları onlara tamim etmemiş, hem daire içinde tutmuş hem de istifadeye müstait olduklarını ifade buyurmuştur.

Bizler herkesi medrese ve ders ortamına getiremeyebiliriz. Ancak şeriatın hassasiyetini muhafaza ederek davamızı onlarla paylaşma imkânını reddedemeyiz ve dışlayamayız. Gelemeyenlere gideriz. Karşımızda müthiş bir yangın varsa, o yangını söndürmek de manevî vazifemiz ise; bir itfaiyeci misüllü yangına koşmamız ve gücümüz nispetinde müdahil olmamız lazım. Yanan adama itfaiyeci; gel seni söndüreyim demez; derse Allah’a, geç kalmanın hesabını verir.

Herhangi bir meslek ve meşrep veya sanat ve maharet mensubu, herkes sohbetlerimize ve derslerimize iştirak edebilir. Ancak bizler onların davetlerine iştirak ederken herkesle beraber değil de vasıflı ve ehliyetli birkaç kişiyle veya bir heyet olarak ziyaret etmek, birlik ve beraberliğin vesilelerine sarılmak faydalı olur, bun da hiçbir mesele ve sıkıntı da olmaz. Zira bu münasebet meşrep takası ve ideoloji transferi değildir. Çünkü Risale-i Nur'un çeşmesinden içmiş ve o davanın fedaisi olmuş insanları, hariçteki hiçbir meslek ve meşrep tatmin edemez. Çünkü bu dinin ahir zamandaki son açılımı ve içerisindeki hakikatler başka yerde ve mesleklerde bulunmaz.

Bizlerin üst seviyede iade-i ziyaret etmelerimiz onlardan bir şey öğrenmek veya onların meşrebine iltihak etmek değil, bilakis davamızın güzelliğini ve kemalatını tebliğ makamında düşünülmelidir. Çünkü onların Risale-i Nura ihtiyaçları vardır. Başka cemaat mensupları bizlere gelmese dahi, bizlerin tebliğ vazifemizin icabı olarak o kardeşlerimizi ziyaret etmek ve dertleşmek vazifemizdir. Dışarıdaki insanlarla meşgul olup imanlarının kurtulmasına çalıştığımız gibi, hangi cemaate ve cemiyete mensup olursa olsun, herkesin Külliyata olan ihtiyacını bilerek, hizmetimizi onlardan esirgemememiz lazımdır.

Netice olarak, bu gibi mülahazalar nazara alınırken, cemaati ve cemiyeti o taleplere muhatap etmek değil, cemaatimizden vasıflı ve üst seviye kardeşlerimiz üzerinden ziyaretler yapmak ve bir araya gelmek, bazen de onların sohbetlerine ve derslerine ihtiyaca binaen vasıflı insanlarca iştirak etmenin faydası ve maslahatı vardır.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü