"Eğer rıza-yı İlâhî ve ihlâs o havadaki kelimelere hayat vermezse, dinlenilmez." Bu cümleyi açıklar mısınız?

Değerli Kardeşimiz;

"Hem hak ve hakikati dinleyen ve söyleyene sevap kazandıranlar yalnız insanlar değildir. Cenâb-ı Hakkın zîşuur mahlûkları ve ruhanîleri ve melâikeleri kâinatı doldurmuş, her tarafı şenlendirmişler. Madem çok sevap istersin; ihlâsı esas tut ve yalnız rıza-yı İlâhîyi düşün. Tâ ki senin ağzından çıkan mübarek kelimelerin havadaki efradları, ihlâs ile ve niyet-i sadıka ile hayatlansın, canlansın, hadsiz zîşuurun kulaklarına gidip onları nurlandırsın, sana da sevap kazandırsın. Çünkü, meselâ sen 'Elhamdü lillâh' dedin. Bu kelâm, milyonlarla büyük küçük Elhamdü lillâh kelimeleri, havada izn-i İlâhî ile yazılır."

"Nakkaş-ı Hakîm abes ve israf yapmadığı için, o kesretli mübarek kelimeleri dinleyecek kadar hadsiz kulakları halk etmiş. Eğer ihlâs ile niyet-i sadıka ile o havadaki kelimeler hayatlansalar, lezzetli birer meyve gibi ruhanîlerin kulaklarına girer. Eğer rıza-yı İlâhî ve ihlâs o havadaki kelimelere hayat vermezse, dinlenilmez. Sevap da yalnız ağızdaki kelimeye münhasır kalır. Seslerinin ziyade güzel olmadığından, dinleyenlerin azlığından sıkılan hafızların kulakları çınlasın!"(1)

İhlas ve samimiyet ile söylenen bir söz, yapılan bir zikir ve edilen dua, Allah’ın izni ile çoğaltılıp bütün melek ve ruhanilerin kulağına yayılıyorlar. Nasıl insanın bedeni ruh ile kaim ve onunla ayakta ise, ağızdan çıkan bir kelamın da ruhu ve hayatı ihlas ve samimiyettir. O kelamı meleklere ve ruhanilere ulaştıran ihlas ve samimiyettir. Demek riya ve gösteriş için yapılan kelamlar, birer meyyit, yani ölü oldukları için çoğalması ve yayılması olmuyor. Nasıl ki, ruh bedenden çıktığı zaman, yere yığılıyor ise; aynı şekilde ağızdan çıkan samimiyetsiz ve ihlassız bir kelam da, ruhsuz olduğu için çoğalıp yayılamıyor; meleklere ve ruhanilere ulaşamıyor.

(1) bk. Lem'alar, Yirminci Lem'a.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü