"İman ederek tasdik ettim ve itiraf ederek bir marifet yolunu daha buldum." Burayı "itiraf" ile izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

"Evet, ben kendi hayatımda ve şuurlu fiillerimde bilmek, işitmek, görmek, söylemek, istemek gibi çok manalarıyla bildim ki, bu kâinatın şahsımdan büyüklüğü derecesinde daha büyük bir mikyasta Hâlık'ımın muhit ilmini, iradesini, sem’ ve basar ve kudret ve hayat gibi evsafını ve muhabbet ve gazap ve şefkat gibi şuûnâtını anladım; iman ederek tasdik ettim ve itiraf ederek bir mârifet yolunu daha buldum." (Şualar, Dördüncü Şuâ, Beşinci Mertebe-i Nuriye-i Hasbiye)

Bu cümle, iman – tasdik – itiraf – marifet zincirini ortaya koyan, kalbî ve aklî tefekkürün yüksek bir merhalesini ifade eder.

Burada özellikle sorulan kelime: "itiraf" Peki bu kelime burada ne demektir? Nasıl bir derinlik taşır?

İtiraf sözlükte “bilmek, tanımak, ikrar etmek” manalarına geliyor. Bu paragrafta ise itiraf kelimesi bilmek, tanımak, marifet ve ikrar etmek anlamlarında kullanılıyor.

Yani itiraf burada tasdik etmekten daha kuvvetli ve daha keskin bir marifet şekli olmuş oluyor. Her bir şeyde Allah’ın isim ve sıfatlarının tecellisini görüp ve bunu bütün duyguları ile tasdik edip itiraf etmek imanın büyüklüğüne ve sağlamlığına işaret eder.

Diğer bir mana nefis, heva ve şeytan hakikatleri kabullenmekte ve tasdik etmekte daima direnir, yanaşmaz ve örtmeye çalışır. İman ise hakikatleri kabul etmek, tasdik etmek ve itiraf etmekle mükelleftir. Yani itiraf nefsine karşı bir direnişi de sembolize ediyor denilebilir.

"İman ederek tasdik ettim"; aklen ve kalben hakikati kabul ettim. "İtiraf ederek..." ise; kalbimin derinliklerinde, nefsime rağmen benim acizliğimi, fakirliğimi, kulluğumu itiraf ettim.

Bu cümledeki "itiraf", sadece dil ile bir şeyi söylemek değil, İçten, ihlâsla, kalbin derinliklerinden bir kabullenmeyi ifade eder.

Bu itiraf nedir?

• “Ben bir hiçim, sen ise her şeysin.”

• “Ben yaratamam, sen yaratansın.”

• “Benim ilmim yok, sen Alîm’sin.”

• “Ben varlıkta gölgeyim, asıl varlık sensin.”

İşte bu nefsin küçüklüğünü ve Allah’ın büyüklüğünü itiraf etmektir. Ve bu marifete, yani Allah’ı tanımaya açılan muazzam bir kapıdır.

Netice olarak Bediüzzaman Hazretleri bu cümlede diyor ki:

“Sadece iman edip doğru olduğunu kabul etmedim; kendi hiçliğimi ve acizliğimi de itiraf ettim. Bu sayede, Allah’ı daha iyi tanımaya (marifetullah) ulaştım.”

Demek ki: İman → Tasdik → Tevazu → İtiraf → Marifet bir zincirdir. Bu zincirin kırılmaması için nefsin gururunu kırmak, benliği itirafla yok saymak gerekir.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü