"İnsan, şu dar âlem-i arzîde, hayat-ı dünyeviye toprağı altında o cihâzât-ı maneviyesini nefsin hevesatına sarf etse; bozulan çekirdek gibi, bir cüz’î telezzüz için,.." İzah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

İnsanın mahiyetine takılan duygu ve cihazlar, ebedî saadeti kazanmak içindir. Dünya ise bu duygu ve cihazların ahiret hesabına işlettirileceği geçici bir mektep ve bir tarladır. İnsanın duygularını tatmin edecek yer sonsuz âlem olan ahirettir yani cennettir.

Ebedî saadeti kazanmak için verilen eşsiz duyguları, harika cihazları ve mükemmel istidadı dünyanın adi ve basit şeylerinde heba etmek yerine, yüzlerini ahirete çevirip, onu kazanamak için kullanmak gerekiyor. Aksi hâlde, onlar meccanen zayi olup giderler; hem günahların ağır yükünü ruhumuza yükler hem de ahirette elim bir azaba düçar ederler.

Bir çekirdek veya tohum münbit olmayan bir toprağa atılırsa gelişip büyüyemez, çürür, zayi olup gider. İnsan da bir çekirdek gibidir.

“Eğer o istidat çekirdeğini İslamiyet suyu ile, imanın ziyasıyla ubudiyet toprağı altında terbiye ederek evamir-i Kur'aniyeyi imtisal edip cihazat-ı maneviyesini hakiki gayelerine tevcih etse, elbette âlem-i misal ve berzahta dal ve budak verecek ve âlem-i ahiret ve cennette hadsiz kemalat ve nimetlere medar olacak bir şecere-i bakiyenin ve bir hakikat-i daimenin cihazatına câmi’ kıymettar bir çekirdek ve revnaktar bir makine ve bu şecere-i kâinatın mübarek ve münevver bir meyvesi olacaktır.”(1)

1) bk. Sözler, Yirmi Üçüncü Söz, İkinci Mebhas.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü