"Risale-i Nur'a karşı rakîbâne başka bir çığır açmakla hem o zarar eder, hem bu müstakim ve metin cadde-i Kur'âniyeye bilmeyerek zarar verir, zındıkaya bir nevi yardım olur." İzah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

"Risale-i Nur dairesinin yakınında bulunan ehl-i ilim ve ehl-i tarikat ve sofî meşrep zatlar onun cereyanına girmek ve ilim ve tarikattan gelen eski sermayeleriyle ona kuvvet vermek ve genişlemesine çalışmak ve şakirtlerini teşvik etmek ve bir buz parçası olan enaniyetini, tam bir havuzu kazanmak için o dairedeki âb-ı hayat havuzuna atıp eritmek gerektir ve elzemdir. Yoksa, Risale-i Nur'a karşı rakîbâne başka bir çığır açmakla hem o zarar eder, hem bu müstakim ve metin cadde-i Kur'âniyeye bilmeyerek zarar verir, zındıkaya bir nevi yardım olur." (1)

Burada çığır açmak iki manaya gelebilir. Birisi, kendi nefsini ve benliğini terbiye etmemiş birisinin Risale-i Nur dairesinde kendine mahsus bir tarz ve yol çizmesi ve bu yolun Risale-i Nurların tarzından başka olmasıdır. Bir cihetle "Üstad Hazretleri varsa ben de varım" deyip benlik davasında bulunması ve Risale-i Nurların usul ve metotlarına zıt bir hale girmesidir.

Bu dava daha ziyade ilmî enaniyetten geliyor. Yani Risale-i Nur dairesinde bulunan bazı âlimler, Risale-i Nurları ciddi manada sevdikleri halde, kolaylıkla Üstad Hazretlerine tabi ve teslim olamıyorlar, bu da farklı çığır açma teşebbüslerine sebebiyet veriyor. Desise-i şeytaniyedeki ene bahsi buranın izahı mahiyetindedir.

Çığır açmanın ikinci manası ise, cemaat ruhuna ve ahengine uygun olmayan fevrî ve indî hareketlerdir. Burada şahıs belki Üstad Hazretlerine ve Risale-i Nurlara tam teslim olmuştur, lakin cemaatin düsturlarına uymuyor ve aklına itaat etmiyor. Yani cemaat ruhuna teslim olmayıp şahsî ve fevrî hareket ederek bir çığır açıyor.

Bu çığır açmak işi, cemaatin ahenk ve uyumuna zarar verip, iman ve Kur’an hizmetine sekte vurduğu için, bilmeden dinsizliğin işine yarıyor. Günümüzde böyle hareket eden şahıs ve gruplar mevcuttur. Mesela kavmiyetçiliği ön plana çıkarıp Risale-i Nurları bu menfi bakışa alet edenler ve bazı siyasî mülahazalar ile Risale-i Nurları bir propaganda vasıtası haline getirmeye çalışanlar, buna misal olarak verilebilir.

Üstad Hazretleri bütün gayret ve mesaisini imanî konulara teksif ederek, bütün Müslümanların imanının kurtulmasına vesile olacak bir yol açmıştır. Bu yolun zıddı ve mukabili ise ancak ve ancak dinsizlik ve inkârcılık hareketleridir. Zira Risale-i Nur meslek olarak sadece iman üzerine hareket etmiştir, bunun dışında dünya ve dünya hareketlerine ait bir hedefi olmadığı için, katıksız olarak iman ve İslâm namına gidiyor. Bu sebepten dolayı, bu iman hareketine muhalif olmak zımnî olarak imana muhalif olmak demektir.

“Evet, yol iki görünüyor. Cadde-i kübrâ-yı Kur’âniye olan şu mesleğimizden şimdi ayrılanlar, bize düşman olan dinsizlik kuvvetine bilmeyerek yardım etmek ihtimali var.”(21. Lem’a)

İman ile küfür mücadele edip savaşırken, imana hizmet edenlere yardım edilmezse ve yalnız bırakılırlarsa, diğer cephenin yükü hafifleyeceği için dolaylı olarak karşı tarafa yardım edilmiş olur. Bu yüzden Üstad; ehl-i imanın ittifak edip, birlikte hareket etmesini ve birbirlerine manen kuvvet vermesini ikaz ediyor.

(1) bk. Kastamonu Lahikası, 120. Mektup.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü