"Sağ yolun yolcusu kimseden minnet almayarak huzur ve rahat-ı kalp ile gider." Uygulamada öyle görünmeyebiliyor, ne dersiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Burada, sebeplere tesir vermemek ve onları sadece vazifeli birer memur bilmek gerektiği hatırlatılıyor. Meyve ağacı, o meyveyi kendi iradesiyle ve kendi kudretiyle vermiyor. Onun genetik programının öylece takdir edilmesinden tut, dünyanın dönmesine, baharın gelmesine, rüzgârların yağmur bulutlarını taşımalarına, geceye, gündüze kadar sayılamayacak kadar çok sebep bir araya gelecektir ki o meyve vücut bulabilsin. Bu ise; “Her şeyin dizgini elinde, her şeyin hazinesi yanında” olan Allah’a mahsustur. Bunu bilen sağ yolun yolcusu, bütün hayrı Allah’tan bilir; sebepler eliyle kendine ulaşan her türlü nimet ve ihsan için ancak Rabbine şükreder, O’na minnettar olur.

"Evet, emr-i kün feyekûn'a mâlik bir Sultan-ı Cihana acz tezkeresiyle istinad eden bir adamın ne pervası olabilir? Zira en müthiş bir musibet karşısında اِنَّا ِللّٰهِ وَاِنَّاۤ اِلَيْهِ رَاجِعُونَ deyip itminân-ı kalble Rabb-i Rahîmine itimad eder."(1)

Üstad, Münazarat adlı eserinde de “Rabıta-i iman ile Sultan-ı Kâinat’a hizmetkâr olan bir adamın izzet ve şehamet-i imaniyesi”nin, onu “başkasına tezellül ile tenezzül” etmekten ve “başkasının tahakküm ve istibdadı altına”(2) girmekten koruduğunu ifade eder.

Uygulamada bazı Müslümanların bu gerçeğin dışında hareket etmeleri ayrı meseledir. Bu cümlede, hakikat yolunda giden sağ yolun yolcusunun nasıl bir ruh hali taşıması gerektiği ders veriliyor. Fertlerin o hükümlere uymalarındaki farklılıklar gerçeği değiştirmez.

Dipnotlar:

(1) bk. Sözler, Yedinci Söz.
(2) bk. Münazarat.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü