"Her ziiman, namazın efal ve erkânına fikrini bindirip, bir nevi miraçla kâinatı arkasına atıp huzura kadar gider." cümlesini izah eder misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Peygamber Efendimiz (asm) "Namaz müminin miracıdır." (bk. el-Munavî, Feyzu’l-Kadir, 1/497; el-Kari, Şerhu’l-Mişkat, 2/523; el-Alusi, 6/361) buyuruyorlar. Demek ki, namaz mümin için miraçtaki gibi, Allah ile bir konuşma, onun huzuruna durmak demektir. Mümin, namazın erkân ve fiillerini, yani rükû, secde, kıyam, kıraat gibi rükünleri yerine getirerek ve onun emrine imtisal ederek, Allah’a yaklaşıyor.

Namaz ve onun fiil ve rükünleri de manevî bir uçak ve asansör gibi insanı Allah’a yaklaştırıyor. Namazdaki huşu ve huzur ise kâinatı unutturup, insanı Allah’ın huzuruna kavuşturuyor.

Üstat Hazretleri Fatiha suresinden bahsederken, “iyyake na’büdü”ye kadar gaibane bir hitap olduğunu, o kelamda ise hazırane bir mükâlemeye geçilip Cenab-ı Hakk’a doğrudan hitap edildiğini ders vermektedir. Bu ise mi’racın bir küçük misalidir. Şöyle ki;

Önce alemlerin Rabbine hamd edilir. Bu gaibanedir. ("Allah âlemlerin Rabbidir" ifadesi gaibane bir tefekkürdür. "Sen âlemlerin Rabbisin” denildiğinde hazırane bir hitap yapılmış olur.)

Sonra Allah’ın Rahmân, Rahîm olduğu, din gününün sahibi olduğu zikredilir. Bunlar da yine gaibanedir... Devamında, “yalnız sana ibadet eder ve ancak senden yardım dileriz” denilerek Allah’a doğrudan hitap edilir. Bu hazırane hitap mi'rac yolculuğunun sonunda rüyete mazhar olmayı hatırlatır.

Üstadımız bir başka dersinde de namaz boyunca getirilen her bir tekbirin bir mi’rac basamağını katetmeye işaret olduğunu beyan eder.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü